Randbericht | Verhuizen

Het politieke seizoen nadert zijn eind. Een lang en verdiend zomerreces wacht ook op de plaatselijke politici. Ik verheug me er niet op, want wat moet ik in hemelsnaam in juli en augustus doen, als er geen gemeenteraadsleden en wethouders zijn om me te verbazen en te inspireren. Waar moet ik dan over schrijven? Over bloemen, bankjes en boeken? Dat kan even, maar dat verveelt al snel.

Hoe het politieke seizoen in Aalten afloopt is nog ongewis. Om in voetbaltermen te blijven, de finale is nog niet gespeeld, al is er wel een ernstig vermoeden van wie de beker omhoog mogen houden. Om de vergelijking met de sport nog even door te trekken: de uitslag kan verrassend zijn. Dat is ongewoon voor de politiek, want die is doorgaans voorspelbaar. Dit keer zijn echter zelfs mijn voorspellingen niet uitgekomen, want er lijkt geen college van Burgemeester en Wethouders te komen met Gemeentebelangen. Ik zeg er nadrukkelijk bij "lijkt", want je weet maar nooit. Wie weet schiet er toch nog onverwacht iemand in eigen doel.

De kans is klein. De gemeente Aalten lijkt echt af te stevenen op een college met wethouders van VVD, CDA en de Progressieve Partij. De laatste mededelingen van de formateurs doen vermoeden dat er niet veel meer mis kan gaan. De namen van de nieuwe wethouders circuleren al overal, maar ik zal ze niet noemen. Daarom kan ik nog geen zekerheid geven dat de onverwoestbare Ted Kok zijn goede werk voor de gemeente Aalten kan voortzetten. Als dat wel zo is, vinden veel mensen het wel gewenst dat hij eindelijk in Aalten gaat wonen.

Misschien kan ik daar bij helpen. Op de avond waarop de verkiezingsuitslag bekend werd gemaakt en toen ook al de verwachting was dat Kok opnieuw wethouder zou worden heb ik een afspraak met hem gemaakt. "Als ik naar Aalten verhuis, doe jij dat dan ook?" Kok bevestigde dat. We bekrachtigden deze opmerkelijke stap met een ferme handdruk. Ted Kok wist uiteraard dat hij het risico gerust kon nemen. De kans dat ik het prachtige Winterswijk zou verlaten leek hem niet zo groot. Tot voor kort zou ik dat ook gedacht hebben.

Maar omdat ik over de Aaltense politiek schrijf besef ik nu dat niet alleen een wethouder in zijn gemeente moet wonen, maar ook de verslaggever. Dan krijg je toch meer mee van wat er leeft in de samenleving. Ik probeer er vaak te komen, maar het belangrijkste deel van de gemeente, Dinxperlo, is dan toch al weer te ver weg, want ik moet ook nog terug. Het grapje op de verkiezingsavond werd daardoor voor mij toch al snel serieus.

Intussen ben ik al aan het uitkijken naar een geschikte woning. Ik zal beginnen met een tijdelijke, want het huis waarin ik geboren ben en al mijn hele leven woon moet nog verkocht worden. Dat vraagt tijd, maar voor de tussenperiode heb ik al een tijdelijk verblijf op het oog. Het is een kippenhok aan de rand van Aalten. Ik mag er een bed, een stoel, een werktafel, een koelkast en een kookplaatje inzetten. Daar kan ik me voorlopig redden. Over twee weken trek ik er in. Ik verwacht niet meteen dat Ted Kok daarna meteen van Didam naar Aalten gaat, maar ergens in het najaar moet dat toch wel gelukt zijn.