Klaprozen

In mijn jeugd plukte ik vaak een bosje wilde bloemen voor mijn moeder. Zij hield daarvan en ik deed haar graag een plezier. Al snel ontdekte ik welke bloemen je het beste kunt plukken. De klaproos bleek geen groot succes. Ik vond ze zo mooi, die rode bloemen met dat zwarte hart in het midden. Als ik thuis kwam was daar niets meer van te zien. Onderweg had ik alle rode bladeren verloren.

De eerste keer dacht ik dat ik misschien oude exemplaren had geplukt, weldra wist ik dat ik de wilde klaprozen beter kon laten staan. De klaproos bewonderde ik voortaan in de natuur zelf. Het bloemen plukken voor mijn moeder droeg er aan bij dat ik interesse in de planten in mijn omgeving kreeg en er meer wilde van weten. Mijn moeder kocht daarna het eerst plantenboek voor mij.

Na jarenlang in kaart brengen van de flora weet ik waar en hoe de algemeenste klaproos groeit. De grote klaproos is een eenjarige plant, waarvan de zaden open grond nodig hebben om te kiemen. Daarom was het van oudsher een plant van de graanakkers. In een grasland zal een klaproos zich nooit lang handhaven, tenzij er regelmatig open, zandige plekken in de grasmat ontstaan.

De klaproos is een plant die van beweging houdt. De bodem waarop die groeit mag nooit stabiel zijn.. Wie klaproos is zijn tuin wil, moet zorgen voor een zandig hoekje van niet al te voedselrijke grond in je tuin dat altijd in de zon ligt en die je elk jaar omwoelt. Dan komt die klaproos wel. Momenteel lees je dat er dit jaar sprake zou zijn van een klaproosexplosie. Overal zou het er rood van zien. In mijn geliefde omgeving is dat mij nog niet opgevallen.

Het zou mij verbazen, want een explosie van klaprozen betekent dat er veel grond is omgewoeld. Waar ligt die braakliggende grond? Waar zijn die graanakkers? Waar zijn die plekken met open wit zand? Ik zag ze niet. Toch zou ik toejuichen wanneer dat zo is. Kunnen we afspreken dat ik overal in Aalten volgend jaar massaal die klaproos zie? Woel die bodem om, zorg voor open plekken waar de zaden kunnen kiemen. Houdt het in beweging.

Van elke klaproos leef ik op. Dan denk ik even aan mijn moeder. Later in haar leven werd de klaproos haar favoriet. Foto’s en afbeeldingen ervan stelde ze altijd op prijs en in haar tuinen waren er altijd tuinvarianten te zien. Het was daarom niet meer dan logisch dat op haar graaf een klaproos is te zien.