Een van de bankjes bij de Keizersbeek. Foto: Bernhard Harfsterkamp
Een van de bankjes bij de Keizersbeek. Foto: Bernhard Harfsterkamp

Vanaf een bankje | Bij de Keizersbeek

Algemeen Columns

Bij de Keizersbeek

DINXPERLO – Lang geleden was ik hier al met oud-wethouder Henk Rijks. Ik was op zoek naar een geschikte plek niet al te ver weg van Dinxperlo om met kinderen natuuronderzoek te doen. Henk kende wel zo’n plek en reed me naar picknickplaats De Vosheurne bij de Keizersbeek. Zover ik weet komen de schoolkinderen uit Dinxperlo er nog steeds voor onderzoek naar waterbeestjes.

Als je aan natuuronderzoek denkt, denk je niet meteen aan een picknickplek. In de directe omgeving is echter meer. Erachter staan oude eiken en wilgen omgeven door een dicht struweel. Aan de overkant van de Veenweg ligt een bos en natuurlijk is er die beek. Genoeg mogelijkheden om allerlei onderzoekjes te doen. Precies wist ik niet meer waar deze plek met verschillende bankjes lag, maar door vanaf Aalten in de buurt van de Keizersbeek te blijven fietsen kwam ik er.

Het is goed dat je niet voortdurend langs de beek kunt fietsen, want ook al zal de fietser er niet bewust van zijn, zijn of haar passeren zorgt altijd voor enige onrust bij watervogels. Omdat je al fietser slechts op een aantal plekken bij de beek kunt komen zijn er voldoende delen waar het rustig is. De recreërende mens die af en toe water wil zien wordt eveneens tegemoet gekomen.

De picknickplek is genoemd naar een boerderij in de omgeving en is in1986 tijdens een ruilverkaveling aangelegd. Vanaf het uitgekozen bankje zie ik de Keizersbeek alleen in de verte goed liggen. Voor me wordt die effectief afgeschermd door de al hoger wordende oeverbegroeiing. Daarom loop ik even naar de beek toe, die vol bloeiende gele plomp blijkt te staan. Watervogels zijn er niet. Zou ik ze al weggejaagd hebben? Als de zon eindelijk door de wolken breekt kwaken de kikkers wel meteen.

Aan de overkant van de beek zie ik een struik met witte bloemschermen. Vlier denk ik. Als ik beter kijk zie ik dat het Gelderse roos is. Aan de wit bloeiende bomen en struiken kun je zien welke maand het is. Het begint in februari met sleedoorn, die achter me al pruimpjes vormt. Eind maart, begin april zijn er dan het krentenboompje en de zoete kers. Vanaf half april volgen de meidoorns en de vogelkers. Eind april bloeien lijsterbes en Amerikaanse vogelkers. Begin mei is er de mispel en als laatste bloeien vlier en Gelderse roos. Ook de braamstruiken zijn inmiddels gaan bloeien. Elk jaar is er hetzelfde patroon en dat is geruststellend. Die Gelderse Roos daar bij de beek doet ook beseffen dat het mooie, vreemde, te droge voorjaar met uitbundige bloei bijna voorbij is.

Gelderse roos aan de overkant van de beek. Foto: Bernhard Harfsterkamp

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant