Muzikale voetnootjes, Marco van Lochem

Comfortably Numb - Pink Floyd (1979)

Liefde voor de gitaar

Beleidsmakers bij radiostations menen de wijsheid in pacht te hebben. Ze weten wat de luisteraar wil horen, want dat is onderzocht. Daaruit komt een format naar voren, waardoor veel stations een soort van eenheidsworst vormen. Het wordt pas erg en ik word pas boos als die beleidsmakers bepalen dat liedjes ingekort moeten worden. Omdat ze te lang zijn, of omdat er een gitaarsolo in zit. Schandalig en een totaal gebrek aan respect voor de muzikant. Ik ben dan ook van mening dat veel van deze beleidsmakers geen muziekliefhebbers zijn. Ze houden van cijfertjes, grafieken en daaruit voortvloeiende adviezen, zonder te weten waar ze het feitelijk over hebben; de muziek, de liedjes. Liedjes waar de makers aan gewerkt hebben, liedjes die ze hebben opgenomen in studio’s, liedjes waar ze hun hart en ziel in hebben gestopt. En daar gaan deze onnozele zakenmannen dan zonder enig gevoel mee om… knip, selecteer en delete.

Ik ben, zoals inmiddels wel bekend mag zijn, een pure liefhebber. Juist de wat afwijkende nummers, de zogenaamde ‘hard to find classics’ onderscheiden het ene radiostation van de andere, maar dat vind ik in dit geval niet zo belangrijk. Waar het mij hier om gaat is de wijze waarop er met kunst om wordt gegaan. Muziek is nu eenmaal een kunstvorm. Ik wil hier dan ook een lans breken voor de gitaar, en dan vooral de gitaarsolo. Die kan ruig en rauw zijn, maar ook breekbaar en emotioneel.

Eén van de allermooiste zit in ‘Comfortably Numb’ van Pink Floyd. Wat David Gilmour hierin doet, is wat mij betreft buitenaards. Die stijl, toon, gecombineerd met hetgeen hij zegt met zijn spel. De studio versie van ‘The Wall’ is mooi, de live versies misschien nog wel mooier. Daarin soleert hij erop los, improvisatie, maar wel binnen het thema. Natuurlijk werd dit nummer in De Kuip in 1988 gespeeld, een geweldige uitvoering die voor eeuwig in mijn geheugen gegrift staat.

Hoe kun je bij nummers, zoals deze, de solo eruit halen? Dan kun je toch geen liefhebber zijn, als je dat doet? Wat mij betreft nooit meer in de buurt van een radiostation laten komen! Laat nummers in de vorm zoals de maker ze bedoeld heeft. Blijf ervan af, want juist een prachtige gitaarsolo kan een nummer een eeuwigheidswaarde geven, kan een nummer dat extra’s geven waardoor het een klassieker is. Dat geldt wat mij betreft ook voor ‘Comfortably Numb’, kippenvel, tranen in de ogen en meespelen… op mijn luchtgitaar!