Column Randbericht, Bernhard Harfsterkamp

In het Randland

De term Randstad ken ik al een tijdje. Werd er op mijn lagere school al over gesproken? Dat ben ik vergeten. Toch wordt over een grote stad in het westen van het land al bijna honderd jaar geleden al geschreven. Enkele knappe koppen zagen al voor zich hoe steden als Den Haag, Rotterdam, Amsterdam en Utrecht en alles daartussen één grote wereldstad zouden worden.

Die wereldstad is op dit moment vergeleken met grote steden in het buitenland misschien bescheiden van omvang, maar voor Nederlanders die er buiten wonen is het een niet te vermijden slokop. Alle aandacht gaat er naar toe, te veel geld gaat er naar toe. Nederland is voor vele ondernemers en beleidsmakers hetzelfde geworden als de Randstad. Alles daarbuiten is onbelangrijk. Voor een wandeling is het net nog geschikt. Vroeger waren het de woeste gronden. Veel daarvan is ontgonnen, maar geld hebben ze er volgens de Randstedeling nog steeds niet nodig.

Alles buiten de Randstad heeft eveneens een naam. Het is het Randland. Gelukkig is de aarde rond, want anders was ik meteen bang. Op een platte aarde is het Randland gevaarlijk. Je kunt zomaar van de rand vallen en waar je dan terecht komt is uiterst ongewis. Plat of rond, in het Randland kun je beter niet vertoeven. Er zijn bossen, waarin je kunt verdwalen. Er zijn zelfs hoogvenen, waarin je als je even niet oplet een veenlijk wordt. Wel een aanlokkelijk vooruitzicht om later nog eens terug te keren in een museum als de “man van het Vragenderveen”.

Leven in het Randland bevalt mij prima, ik red me er. Van veel Randlanders heb ik de indruk dat ze liever een Randstedeling willen zijn. Ze willen niet het afvoerputje van die grote stad vol pretenties zijn. Daarom ontkennen ze het bestaan van een Randland en willen ze allemaal groeiregio’s zijn. Niet alleen in dat welvarende westen moet alles kunnen, ook in het verre oosten van het land. Bestuurders kloppen zich regelmatig op de borst. “We zijn net zo goed, misschien nog wel beter. Wij liggen midden in Europa.” Ze verwijzen naar het Ruhrgebied. In de Oost Achterhoek zijn we niet het Randland. We zijn de toekomst van Europa.

Waarom willen we beter zijn dan we zijn? Het leven in de Oost-Achterhoek is prima zoals het is. Alles kan niet groeien. Laat hier en daar wat krimpen om het leven draaglijk te houden voor mensen die moe zijn geworden van de vaart van de volkeren. Wees tevreden. Erken dat het leven in het Randland het mooiste is dat er is. Daar wil je verblijven. Waarom zou je een Randstedeling willen worden, als je gelukkig bent als Randlander?