Sylvia Spaargaren samen met haar hond. Foto: Eva Schipper
Sylvia Spaargaren stopt na 23 jaar bij Amivedi
AALTEN/ DINXPERLO - Na 23 jaar is Sylvia Spaargaren gestopt met het beheren van Amivedi regio oost Achterhoek. Amivedi is een vrijwilligersorganisatie die zich inzet voor vermiste en gevonden huisdieren in heel Nederland. Sylvia had contact met de oorspronkelijke dierhouder en met mensen die dieren gevonden hadden. Ook had ze veel contact met mensen die tips hadden over vermiste dieren. De 23 jaar brachten Sylvia veel mooie en bijzondere verhalen.
Door Eva Schipper
Bij binnenkomst rent de hond van Sylvia vrolijk naar me toe. De hond heeft ze onlangs geadopteerd. Sylvia kiest altijd een wat oudere hond uit het asiel. "Deze dieren worden minder vaak meegenomen en ik kan ze alle liefde geven die ze nodig hebben. Ze leven weliswaar korter bij mij, maar wel intens." Het blijkt dat Sylvia altijd een groot hart heeft voor dieren. Dat maakte haar ook zo geschikt voor de functie bij Amivedi.
Sylvia werd wakker met Amivedi en ging ermee slapen. Ongeveer vier keer per dag keek ze alle kanalen na. Zo ook voor het slapen. "Ik controleerde eigenlijk altijd of er nog mailtjes, appjes en belletjes binnen waren gekomen. Stel je voor dat ik nog een gouden tip binnen zou krijgen, dan zouden de eigenaren ook veel lekkerder kunnen slapen."
De verschillen met vroeger en nu zijn groot. Aan het begin van haar carrière belden mensen naar Sylvia. Maar mensen wisten ook niet altijd dat Amivedi bestond. "Ik merk dat de organisatie in de loop van de jaren steeds meer naamsbekendheid heeft gekregen.” Het contact opnemen met de organisatie is veel makkelijker geworden. "Via een appje, een mailtje of via de website. Er is nu veel meer mogelijk.” Ook worden tegenwoordig veel makkelijker foto's gemaakt. “Vroeger moest er voor een zoekopdracht een hele uitgebreide beschrijving van het dier gemaakt worden. Een foto werkt veel beter en makkelijker voor een zoekopdracht.” Ook zijn dieren tegenwoordig gechipt, wat het vinden van een eigenaar ook makkelijk maakt.
In deze regio heeft Sylvia niet veel nare dingen meegemaakt. “Dierenmishandeling heb ik bijvoorbeeld nog nooit meegemaakt.” Ook heeft ze nooit echt gekke dieren gezocht zoals vogelspinnen. "Wel hebben we meerdere keren bijvoorbeeld een geit of schaap moeten zoeken”, zegt Sylvia. Ze vertelt verder: “De wil van mensen om mee te helpen is altijd heel groot geweest.”
Het moeilijkst van het werk was om te vertellen dat een huisdier is overleden. “De meeste mensen zijn zo verdrietig. Een huisdier is eigenlijk een soort familielid. Het maakt niet uit wat voor een dier het is, het betekent zoveel voor mensen.” Het verhaal dat haar het meest is bijgebleven, is de vermiste hond van de Dick Vries. "Dick Fries was blind en eigenaar van de welbekende sigarenwinkel in de Landstraat. Op een dag was zijn hond vermist. Helaas is de hond te laat gevonden in de bosjes van de Herenstraat. Het bijzondere was dat het hele dorp met Dick meeleefde.”
“Ik ben heel dankbaar dat ik dit werk zo lang heb kunnen doen." Sylvia is zich aan het oriënteren om ander vrijwilligerswerk te gaan doen. “Misschien wel weer wat met dieren of juist totaal iets anders.” Ze bedankt iedereen die altijd heeft geholpen met het zoeken naar huisdieren. Sylvia kijkt voldaan terug op de tijd bij Amivedi.