Everybody's Got To Learn Sometime – The Korgis (1980)
Perfectionisme
'Niet elke dag hoeft een tien te zijn', het begin van een brief van koningin Maxima aan de Nederlandse jongeren in het Algemeen Dagblad van begin november jl., waarin ze jonge mensen oproept om over mentale problemen te praten. Ik vind het een mooie en bijzondere actie van onze koningin en één die gemeend is. Haar zus had mentale problemen en kon daar op een gegeven moment niet meer mee leven, ze weet dus waar ze het over heeft.
Ik heb jarenlang geleefd met het fenomeen perfectionisme, het ging altijd met mij mee en lag als het ware als een zware last op mijn schouders. Nooit was iets goed, tevredenheid kende ik nagenoeg niet, het moest en 'kon' altijd beter. Zo'n zes jaar geleden vroeg een vriend tijdens een uitzending van ons radioprogramma, of ik ooit wel eens een keer tevreden was over een uitzending. Ik antwoordde meteen met 'nee', maar de vraag zette mij wel gelijk aan het denken.
Wat hij na mijn antwoord gezegd heeft, weet ik niet meer. Het was voor mij een soort van confrontatie met mijn perfectionisme, dat voor anderen ook irritant moet zijn geweest. Altijd beter willen, nooit tevreden zijn, altijd alleen maar een tien willen halen. Dankzij die vraag, waarin hij zijn mening had gestopt, ben ik met mijzelf aan de slag gegaan en kan ik tegenwoordig dingen loslaten. Het hoeft en kan niet altijd perfect zijn, hobby, werk of gewoon mijn leven. Er zullen dagen zijn dat jij je minder goed voelt, en dat mag, dat is zoals het leven is. Het gaat in golfbewegingen.
De Engelse band The Korgis brachten in 1980 het schitterende 'Everybody's Got To Learn Sometime' uit, een liedje met weinig tekst, maar met een prachtige melodie. Eigenlijk zegt in dit geval de titel al genoeg, ooit moet je het leren, of zul je het leren, hoop ik dat je het leert. 'Change Your Heart, Look Around You, Change Your Heart, It Will Astound You', kijk om je heen, leer van elkaar, je zult verrast worden. Een korte, maar krachtige tekst die alles zegt. Er zit een hoopvol thema in dit nummer, de melancholische melodie doet wat mij betreft de rest.
Je bent nooit te oud om te leren, mits je daarvoor open staat, mits je kritisch naar jezelf durft en kunt kijken. Het leven hoeft en kan niet altijd een tien zijn. Doe Maar zong het al in 2000, 'Leven Met Een Zeven'. Een zeven is een voldoende…genoeg toch!