Doe Effe Normaal – Normaal (1994)
Respect
Racisme, discriminatie, gebrek aan respect, het blijft de gemoederen bezig houden, het blijft een onderdeel van onze maatschappij. Het lijkt een utopie, een samenleving waarin we zonder vooroordelen naar de ander kijken. Elke leeftijdscategorie maakt zich er schuldig aan. Soms met een op het oog onschuldige grap of opmerking, zich niet realiseren wat dat voor de ander betekent en hoe dat binnenkomt. Vaak is het een bewuste aanval om de ander te kwetsen.
De regenboog wordt onder andere als symbool gebruikt voor verdraagzaamheid voor mensen met een andere seksuele voorkeur. Recent zorgde dat bij het betaald voetbal voor een rel, toen enkele aanvoerders de regenboogband weigerden te dragen. Een school in Winterswijk heeft traptreden in de regenboogkleuren geschilderd en er zijn talloze ouders die een petitie getekend hebben tegen die uiting van verdraagzaamheid. Het lijkt erop dat je als organisatie heel goed moet onderzoeken, of en op welke wijze je aan een 'regenboogactie' zou willen meedoen. Dat is eigenlijk best wel verontrustend, dat een oproep, of uiting tot meer respect, negatieve reacties tot gevolg heeft.
Het is ook verontrustend dat het nog steeds een erg groot thema is. Normaal bracht in 1994 de heerlijke rocker 'Doe Effe Normaal' uit, met een tekst die ik tot één van hun beste beschouw. Het begint al met 'Of Ow Vel Now Wit Is, Zwart Geel Of Bruun', het zou niets uit moeten maken. Verderop vervolgen ze met 'Of Ow Ogen Blauw Bunt, Bruun Of Zelfs Gruun, Of I-j Bunt Stinkend Riek, Of Zo Arm As 'N Pier, Of I-j Drinkt Alleen Spaatjes, Of I-j Zoept Altied Bier', het moet geen donder uitmaken, wie je bent, wat je bent en hoe jij je leven leidt. De volgende regel vind ik ook erg passend bij dit thema, 'Beoordeel Een Ander Op Wat Hie Wil En Kan, 'T Is Wat In Zien Kop Zit En Niet De Kleur D'r Van'. En wat te denken van deze, 'Ieder Volk Ter Wereld Hef Zien Eigen Cultuur, Nem Now Es Die Moeite En Kiek Oaver Die Muur'.
Hoe vaak ik die drie woorden, 'Doe Effe Normaal', de afgelopen tijd gebruikt heb om mijn verontwaardiging te duiden…ontelbaar. Steeds vaker kijk ik met stijgende verbazing naar de nieuwsuitzendingen op de Nederlandse televisie. Onvoorstelbaar wat we elkaar aan kunnen doen en onvoorstelbaar dat we er maar niet in geslaagd zijn, zonder oordeel naar elkaar te kijken.
Ik ben bang dat dit thema over 50 jaar nog steeds actueel is.