Afbeelding

Volhoudbare keuzes

Oerend Smart

Het leven bestaat elke dag uit duizenden keuzes. De meeste maken we zonder erbij na te denken. Nu wij een huis verbouwen ben ik me heel erg bewust van keuzes en consequenties. En dat gaat verder dan alleen het huis. Ik ben me bewust dat elke beslissing effect heeft op het huis in de eerste plaats, en tegelijkertijd op mezelf, onze toekomst én op een veel breder geheel: de mensen met wie we werken, de buren, onze planeet en zelfs op kinderen in mijnen en fabrieken…

De gedachte aan de effecten van het verbouwen van ons huis heeft zich in mij genesteld. Op de momenten dat ik een muur sloop, het puin naar de container krui, spijkers uit het oude hout haal, stapels maak van brandhout en nog te gebruiken planken en balken etc. Afval verandert in reststromen: wat kunnen we nog gebruiken? Wat kan er gerecycled worden?

En daarbij valt me op dat geld soms een drijfveer is en de andere keer helemaal niet. Zoals de opmerking die ik afgelopen weekend kreeg bij het uithalen van spijkers, zodat die weggebracht kunnen worden naar de recycling: ‘Dat levert bijna niets op per kilo.’ Om eerlijk te zijn, weet ik helemaal niet hoeveel het in geld oplevert. Het is voor mij gewoon logisch dat je deze materialen gescheiden inlevert, zodat het opnieuw gebruikt kan worden. Het is een grondstof die waarde heeft. En natuurlijk heb ik ook een grijns wanneer ik geld toe krijg bij het inleveren.

Bij de aanschaf van materialen en het onderhoud is geld wel een drijfveer. Ook al zou ik liever willen dat dat niet zo is. Bouwmaterialen zijn, zeker op dit moment, vreselijk duur. En dus verbouwen we de oude stacaravan (onze tijdelijke woning) met hout dat ik over heb van een project, hergebruiken we materialen uit het huis, (ver)koop ik via Marktplaats en scheiden we zoveel mogelijk. Maar tegelijkertijd doen we niet wat ik ook belangrijk vind: bij elk product kijken of er een duurzamere oplossing is.

En dus bekroop mij een immens schuldgevoel toen ik vorige week op het Duurzaamheidscongres van de gemeenten Winterswijk en Aalten hoorde dat de productie van aluminium niet zo’n beste keuze is (zacht uitgedrukt) voor de effecten op de mens en aarde. De schuifpui is inmiddels besteld. Daar kom ik in conflict met mezelf. Waar zijn we mee bezig? Ik sus me met de gedachte dat we doen wat mogelijk is en dat ook aluminium gemaakt kan worden uit gerecycled materiaal.

Bewust zijn van de keuzes die je maakt én de consequenties die dit met zich meebrengt is het begin van verandering. In de Achterhoek werkt inmiddels een groep organisaties en ondernemers samen aan duurzame (lees: volhoudbare) alternatieven. Op initiatief van WONION is gestart met Samen Biobased Bouwen. Dat gaat verder dan de bouwbranche en de maakindustrie. Het zou ook de agrarische sector rigoureus kunnen veranderen. Samen zoeken naar geschikte grondstoffen en nieuwe of andere productiemethoden, zoals stro, vlas, olifantengras, snoeiafval en schimmels zoals mycelium.

En laten we dan bij al onze keuzes deze vraag in ons achterhoofd houden: wat betekent dit voor de kinderen van onze kinderen?

Linda Commandeur zorgt als katalysator in processen voor vertrouwen vanuit beweging