Geelbuik en geelwangen…
AALTEN – Ruim 30 jaar geleden vond een voorbijganger een schildpad, het dier liep gewoon op de weg. Deze persoon wist niet goed wat te doen, hij belde aan bij Theo en Marie omdat hij wist dat het stel een vijver bij huis had. Marie: “De schildpad was niet van ons maar we hebben het dier bij onze vissen in de vijver gedaan. We hebben hem nog steeds, hij is ruim twee keer zo groot geworden en hartstikke tam!”
Door Karin Stronks
‘Japie’, zo wordt de grootste en oudste schildpad genoemd, heeft inmiddels gezelschap van vier kleinere schildpadden gekregen. “De grootste kan wel 80 jaar oud zijn. De andere vier zijn rond de dertig, veertig jaar schatten we”, vertelt Marie. Ze vervolgt: “De grote is volgens kenners een geelbuik schildpad, twee anderen zijn geelwangen, te herkennen aan de gele strepen opzij van de kop. Van de andere twee weten we niet welke soort het is.” De twee geelwangen liggen lekker in het zonnetje. Marie pakt er eentje op, de tweede laat zich vlot zakken in het water. Ze zet ook de andere schildpad in het water, het dier zwemt vrij snel weg. Marie staat even later voor de vijver met een rolletje kipfilet in haar handen. Ze hurkt en houdt het stukje vleeswaar in het water. Direct komen twee schildpadden aanzwemmen en knabbelen aan het stukje kip. Japie komt niet in beweging. Marie: “Ze kennen het precies, als ik buiten kom dan komen ze er direct aan, ook al hang ik alleen de was op. Dan denken ze dat ze iets lekkers krijgen!”
Tegen de tijd dat het kouder wordt en ook het water afkoelt komen de schildpadden steeds minder in beweging. Ook de activiteit van de vissen neemt af. Marie: “Theo zegt dat we de dieren niet meer moeten voeren als het water kouder is dan tien graden. Dan gaan ze met z’n allen in winterslaap. ’s Winters zie je ze niet.”
Een paar jaar nadat Marie en Theo de geadopteerde schildpad bij de vissen hebben geplaatst komen er een paar kleinere schildpadjes bij. “Deze stonden eerst in de kamer voor het raam in een aquarium. Toen ze tamelijk groot werden en ook een beetje begonnen te stinken, hebben we die twee ook in de vijver gedaan. Ze zijn nu net zo groot dan Japie in het begin was. Later heeft onze zoon twee schildpadjes gehouden die ook in de vijver leven nu. We hebben er dus vijf. Ze zijn allemaal heel tam!”
Schildpadden zien er rustig en gemoedelijk uit maar Marie vertelt dat ze niet altijd even aardig zijn. “We hebben een keer een schildpadje van een vriendin van onze zoon in de vijver gedaan maar die werd steeds gebeten. Ik denk dat het dier een wondje had, daar gaan ze aan knagen. We hebben toen deze schildpad een ander onderkomen bezorgd en daar leeft het dier nog steeds”, aldus Marie. “Dat bijten doen de schildpadden bij onze vissen ook, als ze in de gaten krijgen dat er eentje een wondje heeft kunnen ze hem helemaal aanvreten.”
Hebben de schildpadden veel verzorging nodig? Marie: "Dat valt erg mee. Ze eten voer met de vissen mee. Laatst heeft Theo wel schildpadvoer gekocht, dat vinden ze wel lekker hebben we gemerkt. Maar ze hebben niet veel nodig. Wel water én land. Alleen in het water leven kunnen ze niet.”
Eén keer per jaar krijgen de schildpadden het op de heupen, ze gaan aan de wandel. "Dan vinden we ze tussen de fietsen of onder de tuinstoelen terug!” Marie vertelt dat schildpadden normaal gesproken één keer per jaar aan land komen om een kuil te graven in het zand om eieren te leggen. "Misschien gaan ze daarom wel aan de wandel…”
De namen zijn verzonnen. Vanwege privacy redenen willen de eigenaren niet met hun eigen naam in de krant.
