Crying - Don McLean (1980)

12 april 2022, 12:28

Tranen

Verdriet kan je op elk moment van de dag overvallen. Dan zoeken dikke tranen zich via de wangen een weg naar beneden. Stoppen lukt niet, je zit dan als het ware gevangen in de herinnering van iemand die er niet meer is. En kun je dan uitleggen waarom het juist dan gebeurt? Waarschijnlijk niet. Een opmerking van iemand, een bepaalde geur, muziek, of zomaar, zonder aanleiding. Gemis is iets dat blijft, het gevoel blijft, maar de hevigheid van het gemis zal volgens mij slijten.

Er bestaat geen medicijn tegen het uiten van emoties en ik hoop dat mensen zich er niet voor schamen die emoties te tonen. Het is menselijke en ik vind het ook wel een mooie emotie. Via sociale media lijkt het alsof het leven alleen maar geweldig is, terwijl dat natuurlijk niet het geval is. Juist dat pure, die niet te regisseren uiting van gevoel, maakt het echt en is absoluut geen schande.

Muziek kan veel emoties oproepen, kan herinneringen aan iemand levend houden en kan je steun bieden. Roy Orbison schreef samen met Joe Melson de single 'Crying', dat hij in 1961 uitgebracht heeft. In 1980 scoorde Don McLean er een nummer 1 hit mee in Nederland. Een prachtige versie van een geweldig nummer. Een lied met een beklemmende melodie en een mooie tekst over gemis. 'I Was All Right For A While, I Could Smile For A While', het ging een tijdje goed, ik kon zelfs weer lachen. 'But When I Saw You Last Night, You Held My Hand So Tight', totdat ik je weer zag, een foto of op een andere wijze en je grijpt mij weer vast. 'I Thought That I Was Over You', ik dacht dat ik eroverheen was, 'I Love You Even More Than I Did Before', maar ik ben meer van je gaan houden. 'Now You're Gone And From This Moment On, I'll Be Crying, Crying, Crying, Crying'. Je bent er niet meer, zult er nooit meer echt zijn en huilen is het enige dat overblijft.

Roy Orbison schreef het als een liedje over liefdesverdriet, maar het gemis van een verbroken liefde kun je ook plakken op het gemis over iemand die is overleden. Het gemis zit hem in kleine dingen. Samen dingen doen, het hebben van contact, 'It's Hard To Understand That The Touch Of Your Hand, Can Start Me Crying'. Dat contact is er niet meer, geen knuffel, naar ook geen gesprekken, alleen de herinneringen blijven.