Olaf Putker maakt met zijn liedjes foto's van de tijd
ACHTERHOEK - In Boeren, Burgers en Buitenlui spreken we met inheems, import en idealist over hoe het leven in de Achterhoek is. We evalueren en fantaseren en Marc Weikamp zal illustreren, omdat de regio er is om te eren. Deze week een gesprek met liedjesschrijver Olaf Putker; hij stond in de finale van de landelijke Kunstbende, is net achttien jaar en heeft een tussenjaar. “Ik ging er altijd vanuit dat ik voor iets leuks ergens anders heen moest, maar kwam er dit jaar achter dat dat niet hoeft. Ik ben het hier meer gaan waarderen dit afgelopen jaar.”
Door Eva Schuurman
Olaf zit op de praatstoel in zijn Zutphens geboortehuis, zegt verrassend vaak het woord ‘vet’ en steekt mij aan met zijn enthousiasme. Het tussenjaar dat hij beleeft bracht hem tijd en gedachten. Ik vraag hem wie hij is. “Dat is wel een vraag hoor”, antwoordt hij. “Ik ben nog te jong en wil heel graag ouder worden”, antwoord hij over een besef dat al aan de kindertafel op verjaardagen ontstond. “Ik vond het denigrerend daar te zitten, dat zat me altijd wel dwars.” Met zijn vers volwassen leeftijd deed hij deze week de stembus aan: “Ik stond als vijftiende op de kieslijst voor GroenLinks in Zutphen en ging voor het eerst stemmen, op mezelf.” De politieke aspiraties komen bij zijn van oorsprong Noord-Hollandse vader vandaan. “Ik stond vroeger tijdens de campagne als kind naast hem op de markt, de mensen vonden dat schattig. Dat hielp.”
Mocht Olaf met talloze voorkeursstemmen onverwacht toch de raad bereiken, dan ziet zijn tussenjaar er ineens heel anders uit dan voorspeld. “Dan ga ik niet drie maanden naar Berlijn om te ontdekken waarom ik voel daar thuis te zijn, dan zal ik me hard gaan maken voor de cultuur in deze stad.” Al doet hij dat zonder politiek podium allang, want na een meeting met gelijkgestemden uit de Zutphense popmuziekscene ontstond de zoektocht naar een speelplek voor muzikanten uit de regio. “Die plek mistten we echt.” ‘De Keldersessies’ zien op 1 april het licht in de kelder van ‘Gastropub Uffie’s’ aan de Houtmarkt. “Daar word ik belachelijk enthousiast van; zoveel mogelijk jonge muzikanten uit de regio een plek bieden en ze daar dan combineren met provinciale acts.”
'Als mijn
moeder dit
interview leest,
zegt ze vast
dat ik ff niet zo
wijs moet
doen'
Dat Olaf die geografische combi benoemt doet denken aan hoe zijn Eibergse moeder in Amsterdam haar Noord-Hollandse grote liefde vond. "Ze heeft mijn vader meegenomen naar hier.” Via een contactadvertentie werd een oppas voor de kinderen gezocht, het liefst iemand die de streektaal machtig was. Ze bleek op een boerderij in het buitengebied van Eefde te wonen. "Van dat dialect kwam niets terecht, maar mijn liefde voor de regio werd er wel gekweekt.” De geur van mest heeft zijn reukzin voor altijd positief verpest. "Wanneer ik met klasgenoten door de landerijen fietste genoot ik ervan en vonden zij het vet goor. Ja, het is ordinaire nostalgie hoor.” We vragen ons hardop af wat daar mis mee is, "niks” antwoorden we tegelijk.
De muzikant in Olaf noemt zijn inspiratiebronnen wellicht wat egocentrisch, omdat ze voortkomen uit zijn persoonlijke worsteling en waarneming. "Er zit redelijk veel twijfel in mijn teksten, ik vind geen antwoorden maar het opschrijven helpt het een plek te geven.” Als liedjesschrijver is Olaf erop gebrand de beste liedjes te maken die hij op dat specifieke moment kan schrijven. Soms lukt dat en maakt het trots, zoals toen hij schreef over zijn examenperiode aan het Baudartius College. "Dat liedje voelt aan als een foto van die tijd.” Olaf maakte zijn examens overigens, vanwege de pandemie, in de Walburgiskerk. Het was er koud, nat en memorabel. "Baudartius ligt er begraven, alles kwam samen.” ‘Out loud' werd geboren als eerbetoon aan dat bepalend moment, om een plekje te geven aan wat voorbijgaat en blijft:
for crying out loud it's such a shame
it's a shame that we have to let it go
but kinder words, i mean better songs
count me in and i'll make it on my own
"Je merkt aan alles dat muziek in deze regio vaak ontstaat vanuit gezelligheid; heel veel Grolsch drinken en gitaren in de buurt hebben”, zegt de liedjesschrijver die niet enkel zijn eigen struggles als voedingsbodem voor zijn muziek ziet. "De ‘Oude IJsselbrug' komt vaak terug, als metafoor voor wat komt en gaat.” Dus hoopt Olaf dat ie er voor altijd staat. "Ik wil gewoon dat als ik straks met pensioen ga, en terugkom, met mijn spullen in de verhuiswagen over diezelfde brug terug.” Misschien een beetje indommelend op de bijrijdersstoel, zoals vroeger na de vakantie; aan het toenemen van de bochten opmerkend dat je ontwaken moet om te voelen dat je thuis zal komen. Dat is het toekomstbeeld van Olaf's volwassen dromen. "Mijn pensioen beleef ik sowieso hier. Wanneer ik oudere mensen in Zutphen zie, zien ze er altijd tevreden uit.”
"Als mijn moeder dit interview leest, zegt ze vast dat ik ff niet zo wijs moet doen”, voorspelt Olaf, “dan ben ik het met haar eens.” Want hoe zeer hij ook wenst nog volwassener en slimmer dan nu te zijn, hij weet ook dat dat perspectief zich vast eens om zal keren, zodat Olaf vanaf een groots podium in een verre stad zijn kinderschoenen bezingend staat te eren. In liedjes over ordinaire nostalgie en oppasmoeders met een boerendialect. Ja, die toekomstdroom vindt Olaf vast “vet”.
Ben je een jonge muzikant of band uit de regio en geïnteresseerd in het spelen op de Keldersessies? Neem contact op via keldersessieszutpop@gmail.com
Bent u of kent u een goede kandidaat voor deze rubriek? Meld dit dan bij redactie@achterhoeknieuws.nl