Waeke van de poëzie

Waeke van de
poëzie

Angezeen wi-j ons op dit moment bevindt in de zogenuumde 'Waeke van de Poëzie', wiet ok nog es – m.i. geheel terecht- as thema 'De Natuur' dreg, he'k maor es een gedicht uut de kaste ehaald. 

't Kwam ooit es op een tweeden ni-j-jaorsdag, tiedens d'n ochtendwandeling bi-j mi-j naor baoven.


Tweeden Ni-j-jaorsdag…

'd Oranjerode zonne

ston nog effen an de grond

lecht -host te fel um in te kieken-

richt zich op een groten denne

tussen 't kröppelholt

kold en kats begiezeld

warmt e zich an honderden

witgolden kaerskes.

Een tröpken doeven

-saffieren köpkes 

weg eschuuld in zilvern tuug-

staekt pront de nekke uut 

en vliegt in enen vlocht 

– asof z'opens de geest kriegt- 

de raoze vrieslocht in.

Meeuwen 

achter op d'n Es

stiegt en daalt in een cadans 

op 't witbevraorne gres 

twee reigers langs de baeke 

holt 't winters plaatjen

nauwlettend in de gaten.

Een kraeie krast

een hane kraeit 

paar hennen flakkert van het nust

'n eenzaam ei versiert 

een olde benne.

Kerstmis en Paosen

hebt zich hier alvast e kust…


Ankh Gussinklo

jan. 2006