Waeke van de poëzie
Waeke van de
poëzie
Angezeen wi-j ons op dit moment bevindt in de zogenuumde 'Waeke van de Poëzie', wiet ok nog es – m.i. geheel terecht- as thema 'De Natuur' dreg, he'k maor es een gedicht uut de kaste ehaald.
't Kwam ooit es op een tweeden ni-j-jaorsdag, tiedens d'n ochtendwandeling bi-j mi-j naor baoven.
Tweeden Ni-j-jaorsdag…
'd Oranjerode zonne
ston nog effen an de grond
lecht -host te fel um in te kieken-
richt zich op een groten denne
tussen 't kröppelholt
kold en kats begiezeld
warmt e zich an honderden
witgolden kaerskes.
Een tröpken doeven
-saffieren köpkes
weg eschuuld in zilvern tuug-
staekt pront de nekke uut
en vliegt in enen vlocht
– asof z'opens de geest kriegt-
de raoze vrieslocht in.
Meeuwen
achter op d'n Es
stiegt en daalt in een cadans
op 't witbevraorne gres
twee reigers langs de baeke
holt 't winters plaatjen
nauwlettend in de gaten.
Een kraeie krast
een hane kraeit
paar hennen flakkert van het nust
'n eenzaam ei versiert
een olde benne.
Kerstmis en Paosen
hebt zich hier alvast e kust…
Ankh Gussinklo
jan. 2006