Armoede bestaat ook in Aalten, Dinxperlo en Bredevoort
Er worden in de week voor kerst meer dan 200 voedselpakketten bezorgd bij huishoudens die moeten rondkomen van een uitkering of een laag inkomen. We maken nader kennis met drie van deze huishoudens. Uit privacy overwegingen zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bij de redactie bekend.
Een van hen vertelt dat ze het niet kan redden zonder steun. Ze had het nog zo gehoopt toen ze besloot te scheiden. De vader was amper in staat voor zichzelf te zorgen en de kinderen kwamen daardoor op de allerlaatste plaats. Omdat ze de kinderen toch verse groenten wilde voorzetten en hen ook fruit mee wilde geven naar school was het sappelen om rond te komen. Maar Ineke had niet voorzien dat ze borstkanker zou krijgen. Ze zette zichzelf op de laatste plaats en probeerde de kinderen niets van haar financiële problemen te laten merken. Maar er gingen schulden ontstaan. Op het moment dat de deurwaarders begonnen aan te kloppen, nam ze een resoluut besluit. Ze ging vrijwillig in de schuldhulpverlening en deed een beroep op mensen om haar heen. Zo krijgt ze nu en dan vanuit haar omgeving wat toegestopt en zo’n aanbod vanuit het meedoenpact laat ze dan niet aan zich voorbij gaan. En nu probeert ze met moeite niet meer uit te geven dan er binnenkomt, ook al betekent dit dat ze geen geld heeft voor een beugel voor haar kinderen. Daarom doet ze ook een beroep op het medisch fonds dat door het meedoenpact en de stichting Diaconale Hulp is opgezet. Haar kerstwens? Ze wil het liefst rust in financieel opzicht en een rustig jaar met gezondheid.
Een ander voorbeeld is Karoline. Ze wilde niets liever dan uit de bijstand komen en weer een baan krijgen waarvan ze rond kan komen. Ze zegt: “Als je eenmaal in de ellende zit, lijkt het wel of je er nooit meer uit kunt komen. Ik baal ervan dat ik steeds gedwongen word om een beroep op anderen te moeten doen, maar ik zie geen andere mogelijkheid. En als ik weer een baan krijg, dan moet het wel een hele baan zijn, want anders ga ik er qua inkomen helemaal niet op vooruit. Maar toen ik zo’n kans kreeg, ging het toch nog mis.” Alle jaren van tegenslag trokken een wissel. Het gevolg was een burn-out waardoor ze weer helemaal terug bij af was. Wat Karoline ook parten speelt is een schuld die ze nog moet afbetalen. “Dat is een cadeautje van mijn ex”, verzucht ze, “maar ook het systeem van uitkeringen en invulformulieren zorgen dat er problemen ontstaan." Karoline is best blij met de hulp die ze krijgt door een voedselpakket of laatst een bon van de bakker, maar toch helpt haar dat niet uit de misère. En dan nu nog de extra kosten voor de energie. Ze zegt: “Ik durf de kachel niet aan te doen. Ik zou zo graag naar een kleiner en beter geïsoleerd huis willen, maar ook daarvoor lijk ik maar niet in aanmerking te komen. De prijsstijgingen in de supermarkt, ik krijg het er Spaans benauwd van!” De kerstwens van Karoline is financiële rust en perspectief!!
En dan Anita. Zij heeft zich met haar dochter Emmy aangemeld voor het zakgeldproject. Toen ze daarvan hoorde bleken de spelregels gelijk al lastig. Het is de bedoeling dat Emmy elke week 2 euro zakgeld krijgt vanuit het meedoenpact. Ze mag er mee doen wat ze wil en Anita als moeder mag daar niets van vinden. Het mag besteed worden aan snoep of aan speelgoed of wat ze maar wil. Emmy zei gelijk: “Ik weet het al, ik ga het aan mama geven.” Gelijk reageerde Anita: “Maar dat hoeft niet, het is dan echt voor jezelf.” Het herinnerde haar aan een voorval van enkele weken geleden. Ze had net tegen de kinderen gezegd dat ze deze maand even helemaal niets extra’s kon uitgeven omdat ze anders de huur niet zou kunnen betalen. De volgende ochtend vond ze van al haar drie kinderen enkele euro’s spaargeld op haar nachtkastje. Met de toelichting dat het voor de huur was. Het is duidelijk: arm zijn heeft een grote invloed op kinderen. De hele opvoeding is er mee doorspekt. Anita ziet het zakgeldproject als een welkome opvoedingsondersteuning. Daarbij is het fijn dat er contacten zullen zijn met andere gezinnen die soortgelijke ervaringen hebben. Maar ze vindt het wel jammer dat het traject voor de basisschoolleeftijd is opgezet. Juist haar tienerdochter zou er baat bijhebben. Ze licht het toe: “Mijn dochter van 14 (Ilse) heeft fijne vriendinnen. Ze was gevraagd mee te gaan naar Atlantic, maar ze wilde niet mee. Haar vriendinnen weten van mijn financiële problemen en hadden aangeboden voor Ilse te gaan betalen. Maar Ilse wil niet afhankelijk zijn van haar vriendinnen en kiest er voor om niet mee te gaan. Anita: “Dat doet me zo’n pijn. Als het meedoenpact hierin nog iets zou kunnen betekenen, dan graag.” Voor Anita is de kerstwens dat onze samenleving weer meer ‘wij’ wordt dan ‘ik’. “Dat groeiend individualisme baart me zorgen.”
Door Wim Drenth
Foto's: Frank Vinkenvleugel
< Kader 1 >
Het meedoenpact probeert in te spelen op de ideeën die uit gesprekken met de minima naarvoren zijn gekomen. Zo is het medisch fonds ontstaan waarin wordt samengewerkt met enkele zorgverleners. Vanuit dit fonds zijn mensen geholpen die anders niet naar de tandarts waren gegaan, of geen fysiotherapie hadden kunnen betalen. Voor mensen in de schuldhulpverlening of in de bijstand is dit een uitkomst.
< Kader 2 >
Het zakgeldproject is bedoeld als opvoedingsondersteuning waarin kinderen zakgeld ontvangen vanuit het meedoenpact. Belangrijker is dat de gezinnen steun krijgen van jeugdwerkers van Figulus en het sociaal werk van Sensire. Er ontstaan nieuwe contacten met lotgenoten en dat bestrijdt een mogelijk isolement.
< Kader 3 >
Bijdragen aan de activiteiten van het meedoenpact zijn welkom. Rekeningnummer NL24 TRIO 0338 6054 60 ten name van Stichting DHA. In het meedoenpact werken samen: de stichting Diaconale Hulpverlening, AladnaFM, De talentverbinder, Figulus.
