Fiets opladen

Aalten had ik een tijdlang nauwelijks meer gezien. Voor afspraken en bijeenkomsten hoefde ik niet meer naar Aalten. Op afstand blijven was tot op grote afstand blijven geworden. Het beeldscherm was de manier geworden om te communiceren. In het begin van de coronacrisis deed ik enthousiast mee, de geestdrift verdween snel.

Mijn computer gebruik ik graag voor nuttige en minder nuttige doeleinden. Daarbij hoort niet het veelvuldig via een schermpje praten met mensen. Daarom was ik verheugd dat ik onlangs enkele van de wethouders, nog steeds op enige afstand, kon ontmoeten in de raadszaal voor een persgesprek. Lekker weer op de fiets naar Aalten, daar had ik veel zin in na al dat digitale gedoe. Dat het op die donderdagmorgen flink regende deerde me niet. Nat worden is van geen enkele betekenis als je daarna een sympathieke wethouder van Aalten eindelijk weer in levende lijve kunt spreken.

Afgelopen maandag had ik opnieuw een afspraak in Aalten, dit keer met een sympathieke makelaar. Het was droog en warm genoeg om met enig plezier buiten te komen. Aan één ding had ik niet gedacht. Ik was vergeten de accu van mijn fiets op te laden. Er zat net genoeg in om Aalten te bereiken. Daarvoor moest ik zuinig fietsen, wat betekent dat enige inspanning werd gevraagd.

Mijn acculader had ik mee genomen, daaraan had ik gelukkig gedacht. Om bij de makelaar meteen te vragen of ik gebruik kon maken van een van zijn stopcontacten vond ik brutaal. Gelukkig wist ik dat er bij het gemeentehuis een laadpaal voor behoeftige fietsen stond. Ik wist meteen dat ik daarna enige tijd langer in Aalten moest verblijven. Dat is uiteraard nooit een straf, zeker nadat ik snel constateerde dat de terrassen open waren rond het gemeentelijk hoofdkwartier.

Sinds de terrasjes zijn heropend had ik alleen nog op mijn eigen terras onder kastanje en hazelaars gezeten. Voor de horecaterrassen stond ik niet meteen vooraan. Van enige afstand zag ik ze meteen na openingstijd volstromen. Alsof er niemand meer aan het werk was. Nu er al weer enige gewenning is en de openingstijden ruimer zijn bleek er maandag in Aalten een tafeltje vrij. Ik nam het er even van, want hoewel het nog iets te vroeg op de dag was, bestelde ik een biertje. Ik was niet de enige.

Om mijn fiets voldoende tijd te geven om weer op krachten te komen, bestelde ik daarna nog een biertje en een portie bitterballen. Ook de fietser moet aansterken. Daarna snelde ik naar huis. Met een volle accu hoefde ik nu zelf minder te doen. Dit ga ik vaker doen als ik een afspraak in Aalten heb. Mijn fietsaccu gratis opladen in Aalten en ondertussen de Aaltense Horeca steunen.