Schoolzwemmen in de vieftiger jaorn…
As'n lang lint fietsen wi-j vanaf de schole in Lintel, via Gendringsendiek, Varsseveldseweg en Ringweg naor't Walfort.
De meesten wisten amper de weg, maor wi-j gongen gewoon de sigaarnrook van Meister van Lente achternao.
Met'n hoop kabaal - of juust geïmponeerd – passeern wi-j de imposante poorte. En daor lei dan, geliek 'n indrukwekkend meer, Zwembad 't Walfort veur ons!
Et Ummekleden in't gezamelijke badhok gebeurn zo'n betjen 'loos' onder ons röksken. Hoe't de jonges daormet deien wet ik neet: Gelukkig hadden dee een badhok veur zichzelf. De hele zwemmeri-je was trouwens nog 'apart'. De vrouwleu bi-j't strand, de kaerls an de greskante. (Dáor bun'k g'leuk pas veur't eerst ewest toe'k al wiet en breed etrouwd was.)
De les zelf begon met dreugezwemmen op't strand, en toen d'n slag enigszins tut ons was deur edrongen mochte wi-j't water in. Met beide hande op d'n baodem eklemd, probeern wi-j d'n beenslag uut. Dat viel mi-j nog neet ens tegen; miene bene bleven jo waarachtig drieven. Dus dacht ik da'k 't al aardig onder de kniene had.
Dat viel dus vies tegen! Uutendelijk he'w as 'baovenbouw' (al beston dat woord toen nog neet) hooguut twee kere per zommer les ehad. Wallicht waarn d'r toen minder 'tropische dage' as now.
Ok tiedens miene huusholdschooltied ha'w helaas maor sporadisch zwemles. Zélf he'k éne kere 't diepe ehaald! Ik zie nog meneer Doornhof met 'n groten haok aover dee lange' Walfortse brugge lopen, um mi-j – zo neudig – uut't water te vissen.
Kortum; Op mienen lesten schooldag in Lintel bun'k dus zonder zwemdiploma af edrôppen. Wal kreg onze klasse op d'n afscheidsmiddag in d'n hof van Meiser van Lente, bi-j et glaesken ranja, een sigaretjen e'presenteerd.
't Já; tieden veranderd…
Ankh Gussinklo (alias Annie van d'n Heisterkamp)