John Aalvanger gaat golfend zijn derde helft in
AALTEN - John Aalvanger (65) kwam in 1980 in dienst als docent bewegingsonderwijs op de Christelijke Scholengemeenschap Aalten, later Schaersvoorde, eerst als vervanger van een zieke collega, later voor vast. Veertig jaar later stopt hij, na al sinds begin dit jaar niet meer op school te zijn geweest. Een echt afscheid van zijn leerlingen is vanwege corona jammer genoeg niet mogelijk. "Niets aan te doen, maar wel jammer", zegt hij. Met genoegen kijkt hij terug op zijn 'schooltijd'.
Door Lydia ter Welle
Officieel moet hij nog tot 1 september, en zijn 'echte' pensioenleeftijd bereikt hij pas over een jaar. "Maar ik heb besloten om nu te stoppen. Omdat mijn moeder begin dit jaar is overleden, moest ik toen even een 'time out' nemen. Toen die voorbij was, begon de coronacrisis. De school ging dicht en er waren geen gymlessen meer. Zo wordt het wel een raar einde van mijn carrière als docent, maar ik kijk toch met veel plezier terug", aldus de gymleraar. "En het is goed zo, hoor! Want hoewel ik al die jaren veel plezier beleefde aan de contacten met collega's en leerlingen, merk ik nu dat de jaren beginnen te tellen. De slijtage slaat toe, op allerlei plekken!", lacht hij. Ook juicht hij het toe, dat jonge collega's nu meer contracturen krijgen en er 'nieuw bloed' in de vakgroep komt. "En dat is goed, voor de school, voor de leerlingen!"
John Aalvanger gaf de laatste jaren les aan de bovenbouw van havo en vwo, en daarnaast had hij altijd ook nog één brugklas. "En dat was leuk: die leerlingen kwam ik dan vier, vijf jaar later weer tegen. Dan zie je pas goed hoe ze groeien! Niet alleen letterlijk, maar ook als mens. Prachtig vind ik dat!" Hij is zeer gecharmeerd van de Achterhoekse inborst: "Zo van 'doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg'. Ik houd van die mentaliteit, die bij de volwassenen, maar ook bij de leerlingen zo nadrukkelijk aanwezig is. Echt, ik heb al die jaren zulke leuke leerlingen gehad! Geweldig! En daarbij maakte ik al die jaren deel uit van een geweldig team. De sectie bewegingsonderwijs is volgens mij de leukste sectie van Schaersvoorde. De fijne collega's hebben echt ook bijgedragen aan het plezier waarmee ik al die jaren werkte."
Energie
Zowel John als zijn broer en zus gingen het onderwijs in. "Ik heb er vaak over nagedacht waaróm. Dat kan ik niet echt zeggen, maar ik denk toch dat het te maken heeft met de energie die je krijgt van de leerlingen. Je brengt immers elke werkdag door tussen jonge mensen. Ik ben wel van mening dat alles wat je in de les geeft, ook terug krijgt van je leerlingen. Enthousiasme krijg je dus ook terug van je leerlingen. En bovendien is mijn vak ook nog eens een vak dat de meeste leerlingen leuk vinden: even echt iets dóen, je energie kwijt kunnen. Verreweg de meeste leerlingen vinden dat fijn aan de gymles. En dan moet ik natuurlijk wel de geweldige accommodatie noemen waarover we nu kunnen beschikken op Schaersvoorde. Die prachtige sporthal, met die vele vele mogelijkheden. Dat is echt super."
John Aalvanger ziet wel verschillen tussen nu en zijn begintijd als docent. "Toen ik in '80 op school kwam, werd mij - met enige trots - verteld dat 'ook de gymleraar mee mocht praten in het docententeam'. Ik was wat verbaasd, was echt heel anders opgeleid, in de overtuiging dat een docent bewegingsonderwijs zeker wel inbreng hoort te hebben in een team. Hij ziet leerlingen immers op een heel andere manier dan de docenten van de kernvakken. En dat kan heel verhelderend zijn, voor iedereen."
Mondiger en zelfstandiger
De leerlingen zijn veel mondiger en veel zelfstandiger geworden, vindt hij. "Maar qua aard nog steeds hetzelfde als veertig jaar terug, en dat maakt hen tot prettige leerlingen om les te geven. Ik zie wel verschillen qua niveau. Toen ik begon als gymleraar, waren de mogelijkheden en invulling van de lessen veel minder gevarieerd. Dus je begon in de brugklas met aanleren van sporten als volleybal en softbal, en daarop trainde je regelmatig en ook in de jaren erna door. Je zag dan in de loop van de tijd het spelniveau van de leerlingen steeds hoger worden. Dat niveau halen we nu niet meer, simpelweg omdat het aanbod van lesmateriaal, van sporten zo sterk is gegroeid, dat je per sport veel minder lestijd hebt. En daardoor is het uiteindelijke spelniveau per sport veel lager."
Robert, Lonneke
Hoewel de inhoud van de lessen dus wel is veranderd in de loop der jaren, is één ding hetzelfde gebleven. "We verzorgen in de bovenbouw nog steeds sportoriëntatie. Daarbij kunnen leerlingen een keuze maken uit een heel arsenaal aan sporten waarmee ze kennis kunnen maken. Vaak verzorgen leerlingen die uitblinken in een bepaalde sport dan ook een les. Zo had ik Lonneke Slöetjes als leerling die lessen volleybal verzorgde. En een andere leerling die uitblonk in een sport was Robert Gesink. Die verzorgde ooit 'op z'n Gesinks', dus bloedfanatiek, een spinningles. Na afloop kwamen diverse leerlingen vragen of we alsjeblieft nooit Robert meer een spinningles wilden laten doen: ze waren kapot!" Overigens vindt hij het ook goed dat leerlingen op z'n tijd ook samen een les voorbereiden en verzorgen. "Want daarvan leren ze. Samenwerken, en dat is - welke studie ze ook gaan volgen - wat ze dan ook moeten: samenwerken met anderen en dat wat je samen met die anderen hebt uitgedacht, presenteren aan een grote groep. Dat is heel leerzaam!"
De gymleraar hield ervan om stagiairs te begeleiden. "Omdat ik het leuk vind om met jonge mensen om te gaan die heerlijk gedreven zijn in hun - aanstaande - vak. Maar ook omdat het mij en de school iets bracht. Die stagiairs kwamen immers altijd fris van de opleiding en hadden les gehad in de nieuwste dingen, de nieuwste methoden. Daar leerde ik van, en die kennis kon ik weer gebruiken in mijn lessen."
Examenstunts
Leuke herinneringen heeft hij aan de examenstunts die vroeger werden uitgehaald. "Ik weet nog, dat was op Landbouwschool waar ik toen ook les gaf, dat de leerlingen met zand de deuren van de school hadden gebarricadeerd. En dat elk van de docenten met de hand een koe moest melken. Met de hánd! En vervolgens werden we geacht om die melk die dat opleverde, uit te venten op de Admiraal de Ruijterstraat. Het geld dat we daarmee ophaalden, was voor het organiseren van een barbecue. Een andere stunt was er een waarbij we op de beek voor de locatie Slingelaan een wedstrijdje roeien moesten afwerken. Langs de beek stond ons publiek, bestaande uit de examenklassen. Collega Duits Henri Weikamp en ik lagen ver voor op andere collega's waarvan de meesten niet echt vooruit kwamen en moeite hadden koers te houden. Daarop besloten we even terug te gaan, en onze collega's te gaan 'helpen'. Tot hilariteit van ons publiek leverde dat kapseizende bootjes op, natte pakken, en helaas: een collega Engels verloor daarbij zijn bril. Het tekent het geweldige karakter van ons publiek, dat ze - toen zelfs de duikclub Silent World de bril niet terug vond - een inzameling hielden, waarmee de kosten van de nieuwe bril bijna helemaal gedekt werden."
'Stadiondeuntje'
Op de vraag wat zijn leerlingen zich van hem zullen herinneren, vertelt John Aalvanger: "Als ik vond dat het te stil was, dat er te weinig enthousiasme was tijdens een wedstrijdje in de les, dan 'zong' ik altijd dat deuntje, dat je ook vaak in stadions in de VS hoort bij een doelpunt. Dat hielp meestal wel!"
En nu, na het werkzame leven? "Ik vind dat een mens zijn lichaam in conditie moet houden, dus ik heb hierboven een soort krachthonkje gemaakt, waar ik kan trainen. Ik fiets graag, ik rijd graag motor, ga graag zeilen, en in de zomer staan we altijd op een boerencamping, en daar vind ik het heerlijk om wat klusjes te doen: helpen bij het hooien, grasmaaien, dat soort dingen. En verder heb ik sinds kort het golfen serieus opgepakt. Ik heb les, en dat gaat wisselend, tot mijn irritatie... De ene keer gaat het prima, en dan denk ik: ja, ik heb het onder de knie. Om er in de volgende les weer helemaal niets van terecht te brengen. En je kunt je voorstellen hoe erg dat is, voor een gymleraar, die gewend is sneller dan de meeste mensen een sport redelijk onder de knie te hebben ... Maar ik beloof iedereen: ik ga golfend mijn derde helft in!"
Reacties en leuke herinneringen zijn welkom op het mailadres bedanktjohnaalvanger@gmail.com
