Je thuis voelen kan ook zonder huis
Even valt hij stil. Ben kijkt naar het hoopje bladeren voor zich op de grond. Het is koud en de grond voelt nat aan. "En toch was dit mijn thuis", vertelt hij een beetje geëmotioneerd. Ben raakte dakloos na een scheiding en besloot te gaan kamperen in het buitengebied van Nijmegen. "In de stad word je steeds weggejaagd door de politie. Hier vond ik de rust en ruimte. En elke dag liep ik om zes uur 's ochtends zo'n twee uur richting de stad om een kopje koffie te scoren bij de Albert Heijn. Dat ritme zit er nog steeds in. Elke dag word ik om zes uur wakker."
Tekst en foto's: Marleen Hoftijzer
Ben is één van de gasten uit mijn nieuwe vlogserie bij Omroep Gelderland. Hij neemt me mee op pad, want Ben werkt tegenwoordig als stadsgids om te laten zien hoe daklozen overleven in het centrum. "Kijk, hier onder de bosjes kun je nog een karton zien liggen. Daar slaapt iemand op."
Het is alweer elf jaar geleden dat Ben zelf op straat leefde. "Wat was toen je gevoel van thuis?" vraag ik nieuwsgierig. "Thuis had voor mij niets met een woning te maken. Thuis is het uitzicht op de Waalbrug. Als ik dat zie, voel ik me thuis."
Tijdens mijn reis en mijn zoektocht naar thuis ontdekte ik dat er vier componenten belangrijk zijn om je ergens thuis te voelen: verbondenheid, veiligheid, identiteit en privacy.
Niemand voelt zich thuis zonder vrienden om zich heen, wanneer je woont in een oorlogsgebied of als je je identiteit niet mag uitten. Het doet me denken aan een Colombiaanse lesbisch koppel dat mij een slaapplek aanbood op een luchtbedje in Sydney. Vier jaar geleden verlieten ze hun ouderlijk huis. De meiden kozen voor elkaar, omdat ze vanwege hun geaardheid door hun eigen moeders uit het huis waren gezet. Hoe kun je dit bij je eigen kind doen? Ik kan het me niet voorstellen.
Tenslotte nog het laatste punt: privacy. Ik vraag aan Ben waarom hij besloot om bij dit meer zijn dakloze periode door te brengen. "In de stad word je als dakloze door iedereen aangestaard en beoordeeld. Er is weinig begrip voor daklozen in Nederland, terwijl de situatie steeds schrijnender wordt. Steeds meer mensen raken in de financiële problemen door echtscheidingen. Ik was niet verslaafd, maar iedereen drukt dsy stempel op je als je op straat leeft. Bij dit meer kreeg ik de tijd om na te denken over mijn leven en kon ik mijn kinderen blijven zien. Zij maken mijn thuis."
