Genomineerd voor de Eremedaille: Henk ter Maat
AALTEN - Henk ter Maat is een van de twee 'kanshebbers'. De 82-jarige Aaltenaar toont zich verrast over de nominatie. "Ik had dat nooit verwacht. Er zijn zoveel mensen die iets doen voor hun club of voor anderen. Waarom ik dan, en zij niet?", is zijn reactie. De bescheiden Ter Maat is al sinds 1948 lid van muziekvereniging De Eendracht.
Door Lydia ter Welle
Toen hij als jochie met zijn vader, die kolenboer was, mee ging om brandstof te leveren bij de Mulo, zei de toenmalige conciërge Kempers tegen zijn vader, dat 'den jongen knaap ok best muziek kon maken'. Zo kwam hij bij De Eendracht terecht. Hij begon op trompet, want: "Kleine jongens, kleine instrumenten!", lacht Ter Maat, er nog steeds lachend aan toevoegend: "Maor ze hebt mi'j steeds wieter naor achtern e-drukt in het orkest." Hij musiceert nog steeds en speelt nu de bastuba. "Veel mensen denken dat dat alleen maar een beetje 'hoempa' blazen is, maar ik kan u verzekeren: met een festival of met een concours staat mijn blaadje met noten net zo vol als dat van de trompettist! En er wordt bij ons een goede prestatie verwacht van de muzikanten!"
Twee jaar geleden wilde hij eigenlijk stoppen. "Ik moest geopereerd worden, en na de operatie mocht ik drie maanden niet 'blazen'. Omdat we in die tijd net voor een concours zaten, heb ik gevraagd of de operatie ná het concours mocht. En dat mocht: 18-11 concours, 22-11 operatie." Toen hij na drie maanden weer mocht musiceren, ging hij naar de voorzitter met de mededeling dat hij wilde stoppen. "Jongeren een kans geven, het is mooi geweest", was de mening van Ter Maat. Daarmee was de voorzitter het niet eens; hij heeft Ter Maat bewogen om door te gaan. "Dus nu blaas ik mijn partijtje weer mee."
Op de vraag wat hij, behalve muziek maken nog meer doet of deed voor De Eendracht, antwoordt hij bescheiden: "Ze zeggen wel eens, dat ons eigen muziekgebouw, De Opmaat, er staat dankzij mij." Zelf vindt hij zijn aandeel niet zo belangrijk. "Ik heb wel het idee geopperd. Weet je hoe dat kwam? Mijn vrouw en ik maakten toen hele lange fietstochten. We waren op de terugweg vanuit België, en in veel van die kleine dorpjes daar heb je muziekverenigingen - en hele goeie ook, hoor -, en die hadden allemaal een eigen gebouw. Toen dacht ik: dat zou bij ons ook moeten kunnen!"
Het gebouw is er, en daarvan, en van het muziekmaken bij De Eendracht, geniet Henk ter Maat nog steeds. Ook al vindt hij de eremedaille wat veel eer...