Marleens weerzien met Sandy uit Australië
"Hi, oh my god, so good to see you again!" Sandy vliegt me in de armen. Haar glimlach zoals altijd breeduit. "Yes, I'm good!" antwoord ik terug. Haar Duitse accent is bijna niet te horen. Ruim een jaar geleden zagen we elkaar voor het laatst. Zij was één van mijn hosts in Australië en vertrok, net zoals ik, met een working holiday visa om Down Under te gaan werken.
Tekst en foto's: Marleen Hoftijzer
Sandy is op familiebezoek in Duitsland en besloot een pitstop te maken voor een broodje frikandel en om mij te zien, grapt ze er achteraan. Dit maakte het reizen zo mooi. Het maakt niet uit hoe groot de afstand tussen ons is, de klik is er direct weer.
Als trotse Achterhoeker leek het me tof om een keer mijn achtergrond aan een reiziger te tonen. Eens wat anders dan Amsterdamse raamwerkers. Sandy slaapt daarom in mijn broertje z'n bed en eet moeders heerlijke andijviestamppot. "But before I leave I have to eat a broodje frikandel!" grapt Sandy. "Oh, and a kroket!" De echte Hollandse cuisine.
Met een Vespa-scooter van Motorette crossen we tussen de vallende rode herfstbladeren langs Bekendelle, 't Klooster en het Woold. Op Facebook werd nadrukkelijk gevraagd om Sandy mee te nemen naar onze grootste toeristische attractie: Obelink. We kruipen rond in de nieuwste tenten, die nog groter zijn dan mijn appartement in Breda. Kampeerfanaat Sandy vindt het prachtig!
Kauwend op een frikandel met uitjes vraag ik Sandy: "Do you miss home?" Haar glimlach verraadt dat ze een nieuwtje heeft. "I decided to come back after I finished my studies next year! My time in Australia is over after six years. Now I'm getting older and I feel that family is becoming more important to me."
En wat vind je van de Achterhoek? vraag ik in het Nederlands. "Het is prachtig! Zoveel groen ben ik niet meer gewend." Opgegroeid met een Nederlandse moeder, spreekt Sandy onze taal vrij goed. "Als ik terugkom, wil ik graag in Nederland wonen. Jullie zijn zo vriendelijk! Duitsers kunnen nogal streng zijn met regeltjes, haha!" Nog diezelfde avond neem ik haar mee naar Bahia en direct heeft ze het aan de stok met de badmeester. Ik verslik me bijna in het water van het lachen.
Na twee dagen rijdt Sandy terug richting Duitsland. Tijdens ons afscheid grap ik; mocht je een kamer zoeken in Nederland, dan kom je maar bij mij wonen. Mijn huisgenoot is eindelijk vertrokken en ik heb het rijk weer voor me alleen. Maar bij Sandy voel ik me direct thuis. Waar ook ter wereld.
