Hoe word ik de mooiste?
Regelmatig heb ik meerdere afspraken op één dag in Aalten. Als er enkele uren tussen zit, fiets ik tussendoor naar huis, want wat moet je drie of vier uur lang in het zeven heuvelendorp doen? Maar als er maar twee uur tussen twee afspraken zit, moet ik wel blijven.
Wat ik dan doe? Een beetje rond fietsen en hier en daar een foto maken, die misschien een keer bij een artikel past. Het buitengebied van Aalten ken ik redelijk goed, maar nog lang niet zo goed als dat van mijn eigen Winterswijk. Daarbij is er ook weer onderscheid tussen de verschillende buurtschappen. Alles wat bij het Nationaal Landschap Winterswijk behoort ken ik goed. In de jaren negentig van de vorige eeuw was dat ongeveer het werkgebied van de stichting Waardevol Cultuurlandschap Winterswijk. Daardoor heb ik planten geïnventariseerd in Heurne, op de Haart, het Klooster en Bredevoort en omgeving.
In het gebied ten westen van de Hamalandroute weet ik de weg veel minder goed. Daar is het op enkele uitzonderingen na ook veel minder mooi. Althans dat verkondigde ik tot voor kort met veel overtuiging. Nu zal ik dat niet meer doen, want tijdens die pauzetochten kwam ik toch via verrassende paden op verrassende plekken terecht. Er is nog altijd veel aan te merken op het buitengebied van Aalten, maar ik durf het inmiddels wel de op één na mooiste gemeente van Nederland te noemen.
Tijdens zo'n fietstocht dwaal ik een enkele keer af. Dan fiets ik in Lintelo en ga ik iets te vaak links, terwijl ik toch langzamerhand aan mijn volgende afspraak moet denken. Daarvoor had ik wat vaker rechtsaf moeten slaan. Daar kwam ik iets te laat achter, zodat ik nog behoorlijk moest doorfietsen om op tijd op mijn afspraak te komen. Intussen had ik al wel voldoende kunnen nadenken hoe het Aaltense buitengebied nog aantrekkelijker gemaakt kan worden voor planten en dieren.
Als eerste zou je dan eens wat kunnen doen aan al die rechtgetrokken beken. In de mooiste gemeente is het Waterschap overactief. Overal langs smalle en brede beken vindt natuurontwikkeling plaats. Stuwen worden verwijderd, bochten worden gegraven en overvloeiingsgebieden worden gecreëerd. Waarom heeft het Waterschap een blinde vlek voor Aalten? Ook in de voormalige heidegebieden zie ik nog steeds niets gebeuren. In andere gemeenten zie ik overal dat tientallen hectares geschikt gemaakt worden voor natuurontwikkeling. De voedselrijke bovenlaag wordt verwijderd, waarna op het witte klapzand weer veel fraais kan verschijnen.
Kom op, wethouder van natuur, zorg eens voor drie grote projecten in bijvoorbeeld het Witte Veen of de Schaarsheide. Ik wil weer heidevelden in Aalten zien. Akkerranden alleen zijn niet genoeg. Wat meer grote weidepoelen zijn eveneens wenselijk en hier en daar een nieuwe houtwal, bosje of struweel zou ook wel helpen. Misschien is een voedselbos nog een goed idee. Daar plant je bomen en struiken aan, die noten en vruchten geven. Iedereen mag ze plukken en oprapen. En één keer per jaar wordt er voor de gemeenteraad een picknick georganiseerd om te genieten van hazelnoten en bramen en een glaasje vlierbessenlimonade.