Expositie 'Grenzen! Ja, en ...?' in Grenslandmuseum
DINXPERLO - Op 15 september presenteert het Grenslandmuseum alweer de laatste expositie van dit seizoen. Dit keer gaat het niet over de grens tussen Suderwick en Dinxperlo of tussen Duitsland en Nederland. Dit keer is er voor de grenzen buiten Europa gekozen. Enkele nieuwe Inwoners van Dinxperlo zullen aan de hand van diverse persoonlijke bezittingen en herinneringen de bezoekers meenemen over vele grenzen en zo een stukje van hun cultuur en geboorteland laten zien.
Door Iris Jansen
Hoe deze bijzondere expositie tot stand is gekomen vertelt Gerrit Apenhorst van het Grenslandmuseum: "Zowel onze voorzitter Berend Enserink als ik zijn taalmaatjes voor nieuwe inwoners van Dinxperlo. Je raakt betrokken bij hun verhalen en wordt deelgenoot van hun vaak ongelooflijke ervaringen die zij tijdens hun reis hebben opgedaan. De beelden op het nieuws maken ons getuige van verschrikkelijke oorlogen die over de hoofden van zoveel onschuldige mensen worden gestreden, maar de verhalen van de mensen zelf zijn nog indringender, bijna tastbaar te noemen. Op dit moment wonen en werken er nu zo'n honderd statushouders uit Syrië, Eritrea, Armenië, Irak en China in Dinxperlo en Theo Heesen, een uiterst betrokken vrijwilliger van het eerste uur, is een sterke verbindende factor binnen deze groep mensen. Mede door zijn inspanningen zijn de meeste nieuwkomers al aardig ingeburgerd in Dinxperlo; zij waren ook meteen bereid om aan deze expositie mee te werken. We vinden het dan ook een eer dat Theo Heesen op zaterdag 15 september om 14.00 uur de expositie wil openen."
Naast Gerrit Apenhorst nemen ook drie dames die meewerken aan de expositie, deel aan het gesprek: Rutha Fishale uit Eritrea, Kalkidan Denke uit Ethiopië en Ghaidaa Gherre uit Damascus, Syrië. Ghaidaa spreekt al een aardig woordje Nederlands, maar ook de andere beide dames zijn al prima ingeburgerd en kunnen alles goed volgen. In het gesprek blijkt voor hen, naast het leren van de taal, het vrouwencafé in Dinxperlo ook belangrijk te zijn. Niet alleen om elkaar te treffen maar ook om in contact te komen met de Dinxperlose vrouwen, wat allemaal prima verloopt. De behoefte om deel uit te maken van de gemeenschap is groot, vandaar ook de interesse om mee te werken aan deze expositie.
Rutha Fishale uit Eritrea, Kalkidan Denke uit Ethiopië en Ghaidaa Gherre uit Syrië werken mee
Ghaidaa Ghere: "Op onze reis vanuit Damascus zijn we veel grenzen gepasseerd. We hebben veel mensen ontmoet en veel talen gehoord. Nu zijn we hier neergestreken en kunnen we ons leven weer opbouwen. In Damascus hadden we een eigen huis, een auto en mijn man was ict'er. Opeens werd onze wijk gebombardeerd en hadden we geen thuis en inboedel meer. Na enkele maanden bij familie te hebben gewoond, zijn we met onze kinderen verder getrokken om te proberen elders een nieuw bestaan op te bouwen. Uiteindelijk is dat na vele omzwervingen Dinxperlo geworden. We hebben het erg naar onze zin, maar je moet niet alleen nemen maar ook geven. Open zijn naar andere mensen en niet alleen je hand ophouden. Meedoen en je verdiepen in andere culturen is erg belangrijk; zo kom je verder. Mijn man heeft nu een baan bij Westerveld en Nederlof in Breedenbroek. Daar zijn we erg trots op. Zelf help ik één dag in de week mee in de Wereldwinkel. Voor mij is het belangrijk om een steentje te kunnen bijdragen aan deze expositie in het museum van Dinxperlo. We hebben niet veel spullen kunnen meenemen, maar voor mij zijn bijvoorbeeld de oorbellen van mijn moeder een belangrijke schakel met mijn moederland. Wanneer de oorlog voorbij is hopen we toch weer terug te keren naar Damascus, maar we keren dan wel terug met vele mooie herinneringen en ervaringen."
Ook Kalkidan Denke en Rutha Fishale vinden het leuk om wat van hun cultuur te laten zien. Rutha heeft een voorwerp meegenomen waarmee dagelijks koffie wordt gezet. Zoals de Japanners hun theeceremonie hebben is koffiezetten in Eritrea en in Ethiopië ook een speciale gebeurtenis die, net zoals de theeceremonie, behoorlijk wat tijd in beslag neemt. Nog steeds worden de groene koffiebonen geroosterd op kleine kooltjes, gemalen en als koffie bereid. De koffie wordt geschonken in kleine kopjes en geserveerd met veel suiker. Tenminste drie kopjes moeten er worden gedronken om de gastvrouw niet te beledigen. Beide dames, die het in Dinxperlo erg naar hun zin hebben, vinden het leuk om deze niet zo bekende ceremonie onder de aandacht te brengen.
Apenhorst: "Natuurlijk mag de waterpijp niet ontbreken, die zoals Ghaidaa beaamt, in een ander continent een dagelijks gebruiksvoorwerp is en zowel door mannen als door vrouwen ter ontspanning wordt gerookt, zelfs in hotels en restaurants en vaak terwijl een van de oudste bordspelen ter wereld, Backgammon, wordt gespeeld. Ook hebben we onder andere een Chinese viool, een cd met Eritrese muziek en foto's van Syrië. Maar er zijn ook hele persoonlijke zaken te zien die op de vlucht verkregen zijn, maar ook zaken die de vlucht hebben doorstaan."
Op de steen buiten voor het Grenslandmuseum staat het opschrift 'Voor wie vluchten moet, wordt vrijheid herwonnen in gastvrijheid'. "Daarmee doen we een oproep aan alle bewoners van Dinxperlo en van onze grensdorpen. Met deze expositie willen we niet alleen mensen nader tot elkaar brengen, maar ook laten zien dat - door de integratie van mensen uit andere werelddelen in Dinxperlo - zij deel gaan uitmaken van onze eigen geschiedenis", besluit Apenhorst.
De expositie is te zien van 15 september tot en met 31 oktober, van dinsdag tot en met zaterdag van 13.30 tot 16.30 uur.
www.grenslandmuseum.nl