Rocco Ostermann debuteert als schrijver met 'De Buitenstaander'
DINXPERLO - Rocco Ostermann, de 'Dinxperse jongen' bekend staand als dé Rocker, dé liedjesschrijver, dé gitarist van een 'bentje', dé vertolker van Brel en Cash, dé levensgenieter en misschien ook wel als dé Buitenstaander. Dat hij nu ook nog eens naam gaat maken als dé auteur Rocco Ostermann is eigenlijk geen grote verrassing, gezien zijn regelmatige proza en zieleroerselen waarmee hij via Facebook zijn volgers regelmatig verrast. Op zondagmiddag 3 juni vanaf 16.00 uur, zal Ostermann zijn boek 'De Buitenstaander' presenteren en signeren in drie talen, volgens zijn eigen zeggen, in het Kulturhus in Dinxperlo. En, hoe kan het anders, dat alles overgoten met een muzikaal sausje.
Door Iris Jansen
"Opgroeiend in een dorp als Dinxperlo, heb je, naast je ouders, een aantal mensen, die óók van essentieel belang zijn met betrekking tot wie je later zult worden. Mensen die 'zien' wie je daadwerkelijk bent". Een belangrijke uitspraak, die Ostermann enkele jaren geleden heeft geventileerd. Nog immer actueel, zo blijkt in het gesprek.
"Eigenlijk is 'het gezien worden' nog steeds een belangrijke factor in iemands leven. Hoeveel mensen sneeuwen niet onder in het dagelijks leven; voelen zich letterlijk en figuurlijk niet gezien. Of ze kwijnen weg óf ze proberen zich door een bepaald gedrag in 'de picture' te komen. Ik heb het geluk gehad dat er mensen waren die mij in mijn jonge jaren 'gezien' hebben. Zo heb ik ook leren 'zien'. Zien is beleven; aandacht hebben voor je omgeving, kijken wat er gebeurt, leven in het moment en alles opzuigen als een spons. Zo wordt mijn bron een vulkaan en moet alles eruit!"
"Door middel van liedjes schrijven maar zeker ook door verhalen te schrijven. De gebeurtenissen van alle dag zijn een onuitputtelijke bron van inspiratie. Of je nu de werkelijkheid opschrijft of gebeurtenissen doen je denken aan een iets uit je verleden; dat doet er niet toe. Voor mij is het leven één groot podium met talloze voorstellingen. Alles is belangrijk om op te schrijven".
Peinzend gaat Ostermann verder:"Eigenlijk ben ik mijn tekst. Ik schrijf elke dag, vaak meteen nadat ik ben opgestaan. Het is zo fijn je gedachten op papier te zien. Ik geloof er heilig in dat iedereen moet schrijven. Doe het voor jezelf; zet alles letterlijk en figuurlijk op een rijtje. Je hebt zelf de keuze of het voor de buitenwereld geschikt is of alleen voor jezelf. Voor mijn part verbrandt je het elke maand. Ik wed dat het een groot psychologisch effect heeft. Schrijven zonder bijwerkingen; zouden de huisartsen eens moeten voorschrijven. Maar blijf wel eerlijk naar en over jezelf met de nodige humor en zelfspot. Humor en vriendelijkheid is zo belangrijk in het leven; de glimlach is het korste lijntje naar iemand toe en kan een groot effect hebben op iemands welzijn. Daar heb je het weer: aandacht, gezien worden".
"En lezen", sprankelt Ostermann voort. Lezen is zo belangrijk voor jong en oud. Het prikkelt je fantasie. Laat je meenemen door de schrijver in zijn verhalen; beleef, denk, verruim je horizon en gebruik je brein. Wat je niet kan gebruiken is mest voor de fantasie. Maar dut geestelijk niet in en dompel je onder in een bad van verhalen".
Na zoveel enthousiasme lukt het om het thema boek weer op te pakken.
"Ja dat boek, geweldig hoor". Ostermann straalt. "Het heeft een magnetiserende werking op mij om zoveel mogelijk herinneringen en gebeurtenissen vast te leggen. Veel van mijn reeds lang geleden geschreven verhalen zijn nu gebundeld in een heus boek. Ik heb ze Hans de Beukelaer van uitgeverij Fagus opgestuurd, zo van kijk maar eens. En hij heeft ze allemaal opgenomen in het boek. Zo'n boek schrijven is ook een leerproces zeg. Schaven en bijwerken, want er gaat natuurlijk wel een redactioneel oog overheen. Zo hier en daar werden er weer wat te 'Roccojaanse' passages gevonden, maar met geven en nemen kom je een heel eind."
"Ik wil er nu niet te veel over verklappen, het boek moet een verrassing zijn; het gaat over alledaagse dingen voorzien van een licht satirisch sausje en herinneringen uit mijn jeugd al dan niet overgoten met mijn verbale enthousiasme-spasme. Zo'n boek is een stuk van jezelf hè. Je ziet het groeien en nu is het een tastbaar voorwerp geworden, maar het is wel allemaal van en door mij. Zo'n mooi gevoel. Ik ben nog lang niet klaar met dingen want er zijn nog zoveel processen gaande en mooie uitdagingen die op mij wachten. Ik heb gewoon een eeuwig fonteintje dat enthousiast doorsproedelt vanuit mijn bron van zien en beleven."