Oplossing zoekplaatje
AALTEN - Het zoekplaatje van het pand aan de Willemstraat Aalten leverde nogal wat reacties op. Een pand met historie. Helaas is het pand vervallen staat en zal het verdwijnen uit ons dorpsbeeld.
Van oorsprong vervulde het pand een functie in de hoornindustrie van Aalten. Willem te Gussinklo groeide op in een hoorndraaiersgezin. Het is dan ook niet vreemd dat hij zich ging bekwamen in dat vak. Hij ging in de leer bij Gerrit Peters en in 1880 besloot hij om voor zichzelf te beginnen. Willem te Gussinklo wilde echter niet in zijn eentje aan de slag en ging een samenwerking aan met W.J. Becking, de zoon van de familie Becking bij wie hij een tijdje in het huis had gewoond. Na vier jaar kwam aan deze samenwerking een eind. Na de breuk met W.J. Becking kocht Willem te Gussinklo in 1884 het gebouw van leerlooier Gerhardus Peters aan de Slingebeek, aan de Willemstraat. Onder de naam firma Te Gussinklo ging hij pijpenstelen en wandelstokken fabriceren en ging nooit meer een samenwerking met iemand aan. In 1900 werkten 28 mensen voor het bedrijf. Net als Abraham ten Dam, die kammen van hoorn ging fabriceren, ging te Gussinklo ook op zoek meer mogelijkheden om hoorn te gebruiken. Er bleven altijd stukjes hoorn over bij de productie van pijpen en wandelstokken. Hij ontdekte dat in Duitsland en Engeland fabrieken waren die van hoorn knopen maakten. Knopen werden aanvankelijk gemaakt van stof en metaal en van steennoten, maar nog niet van hoorn. In 1905 begon Willem te Gussinklo daarom zelf met het maken van knopen en werd daarmee de eerste fabriek in Nederland die knopen van buffelhoorn produceerde. Het bedrijf in Aalten werd in de periode 1921/1922 te klein en men verhuisde naar Bredevoort. Hier werd het bedrijf bekend als de Knopenfabriek (DBW). In de het pand aan de Willemstraat vestigde zich later wasserij/stomerij 'De Slinge'. Van 1966 tot 1989 werd bij 'De Slinge' het proces van chemisch reinigen toegepast. Het pand maakte later deel uit van De Lammegroep textielreinigers. In de tijd toen Van de Kamp de eigenaar van de wasserij was, werkten er ruim 20 mensen. Annie Navis-Veerbeek vertelde het volgende: "Ik heb er een poosje gewerkt, toen ze er begonnen met de stomerij. De grote trommel/wasmachine bediende de baas zelf. In het begin mocht ik helpen met het persen van de pantalons. Hier mocht geen dubbele vouw in komen. De japonnen gingen op een opblaasbare pop, waar stoom doorheen ging. En oei, wanneer je vergat om bij de gebreide japon de knop terug te zetten, dan rekte de japon een beetje op. Dan het drooghok, zeker als na het weekend hier nog manden waren blijven staan, dan zaten er soms vieze grote zware kevers in. Niet leuk, maar de meneer die over het drogen van de was ging, zette er zijn klomp op. Ik heb er niet zo lang gewerkt, maar het was best een leuke tijd bij wasserij De Slinge."