Can I Come Over?
Marleen viert dertigste verjaardag in Australië
Vandaag is het zover. Ik word dertig en ik vind het maar niks. Eigenlijk verkeerde ik al in het dertigersdilemma, maar nu klopt mijn leeftijd er officieel naar. Mijn verjaardagen vierde ik elk jaar kleiner. Alleen een handvol vrienden en wat familie kwamen op bezoek in Aalten, al smullend van mijn moeders zelfgemaakte monchou taarten. Dit jaar vier ik het weer niet groots, maar het is wel een bijzondere verjaardag geworden.
Tekst en foto's: Marleen Hoftijzer
Momenteel reis ik langs de westkust van Australië met mensen die ik net heb ontmoet, maar die nu al tot mijn vrienden behoren. Wederom film ik voor reisorganisaties die kampeertochten organiseren. Hoewel ik mijn vrienden en familie vandaag toch wel een beetje mis, is dit ook een mooie manier om een nieuwe fase in mijn leven in te luiden.
Mijn generatie dertigers worden ook wel de 'grenzeloze generatie' genoemd. Daaronder vallen mensen die geboren zijn na 1985. De laatste generatie die opgroeide zonder internet. Als je wilde spelen moest je naar een huistelefoon bellen. En weet je nog als tieners? Met de modem in bellen voor msn? Túuuudduúuuuduuu, klonk het altijd en wat duurde dat lang!
Maar als volwassene biedt het internet ons grenzeloze mogelijkheden. Om te kunnen werken waar we maar willen.
De angst de verkeerde keuzes te maken is kenmerkend voor mijn generatie. De vraag 'is dit het nou?' zorgt ervoor dat we verre reizen maken op zoek naar onszelf, ontslag nemen of aankloppen bij een coach. En daarbij komen ook nog eens de maatschappelijke verwachtingen om de hoek kijken: alles moet leuk en uitdagend zijn. Een spannende baan, een groot sociaal leven en het starten van een gezin. Kortom het dertigersdilemma is geen luxeprobleem. De generatie van mijn ouders loste levensvragen nog op met behulp van religie, maar geen van mijn vrienden die nog ergens in gelooft.
Regelmatig wordt de vraag aan mij gesteld of ik terugkom naar Nederland. Wat ik na mijn reis wil gaan doen? Het uitstippelen van een vijf jaren plan heb ik altijd belachelijk gevonden. Wat nou als er een mooie kans voorbij komt tijdens mijn reis? Het is maar lastig allemaal, die grote levensvragen. Een huis, een relatie, kinderen? Ik kom er niet uit. Die wereldreis hoef ik in ieder geval niet meer te maken. Oké, misschien Zuid-Amerika dan nog. En Canada en oh, ook nog een roadtrip door Mongolië!
Mijn nieuwe vrienden hebben taart voor me gebakken. Een pizzabodem met wat fruit erop, want een het is een beetje beholpen hier in de wildernis. Er zitten dertig kaarsjes in de taart die ik mag uitblazen. Ik besluit mijn wens met iedereen te delen: "Without our dreams, we are nothing. My goal in life is to inspire others to follow their dreams." Ik kijk iedereen even aan en blaas alle kaarsjes met een grote glimlach uit.
