Can I Come Over?
Marleen Hoftijzer leert de twee gezichten van Afrika kennen
Waarom ik littekencrème had ingepakt weet ik niet. Misschien was het een voorbestemd, want ik smeer hem nu dagelijks. Het motorongeluk kan ik nog in slow motion in mijn hoofd afdraaien. Ik dacht nog: ik moet gaan rollen. Mijn huid schaaft af aan het asfalt. Maar het was al te laat. Mijn knieën, bovenbenen en mijn borst. Het zag er niet uit. Een 16-jarige motorrijder reed ons van achteren aan. Hij had geen remmen. Hoe kun je in een stad vol heuvels rijden zonder remmen?
Het was chaos. Veel mensen voegden zich om ons heen. En niet alleen om ons te helpen. Mijn tas met al mijn apparatuur was opeens verdwenen. In een oogwenk zag ik dat de bestuurder ook werd beroofd van zijn geld. Een auto stopte. Ik werd naar binnen getild. Opeens zat er een andere vrouw naast me. Ze zei: "I saw your bag and I saved it for you". Afrika kent twee kanten.
Het ongeluk gebeurde nota bene voor een militair ziekenhuis. Erg hygiënisch zag het er niet uit, maar ik werd direct geholpen en het was me wel weer een ervaring zeg! Ik hield er flinke schaafwonden en een dikke knie aan over, maar na twee weken huppelde ik weer vrolijk rond.
De eerste week in Kameroen was hectisch. Niet alleen filmde ik de bruiloft van Eric en Elske, maar ik maakte ook nog eens een begrafenis en een verlovingsfeest mee. Alles wordt hier thuis gevierd, met veel bier en traditionele dansoptredens. En ja, dat geldt ook voor de begrafenis, die ook aan huis plaats vindt.
Tot nu toe verbleef ik in prachtige huizen. Alphons, een neef van Eric, vertelde mij over zijn kamer die hij huurt in een buitenwijk. Volgens mij is tegenwoordig iedereen in Nederland zijn huis aan het opruimen. Minimaliseren is hot. Maar zoiets als Alphons zijn kamer heb ik nog niet eerder gezien.
Een matras op de grond, een douchekop die boven het toilet hangt en een kookplaatje op de grond. Zijn koelkast heeft hij niet meer. Een bed vindt hij niet belangrijk. Hij is vijf kilometer buiten de stad gaan wonen, omdat je hier normaal kunt ademen. En toch is hij er blij mee en toont hij vol trots deze ruimte.
Vele broers en zussen uit deze familie zijn geëmigreerd naar Canada of Nederland. Alphons wil graag naar Nederland omdat wij geen corruptie kennen. Feitelijk is Kameroen namelijk een schijndemocratie. Het Franstalige deel van het land wordt bevoordeeld ten opzichte van het Engelstalige deel. Tijdens mijn rit in de nachtbus werd ik vier keer uit de bus gehaald omdat het leger mijn paspoort wilde controleren. Tussen deze twee gebieden in, is het regelmatig onrustig.
Tijdens Oud en Nieuw werd de situatie voor mij ineens heel duidelijk weergegeven. Geen enkele vuurpijl ontplofte in de lucht. Alles wat knalt, is verboden. Toch klonken we onze champagneglazen tegen elkaar. Diezelfde avond lees ik dat sporten en afvallen als goede voornemen in Nederland op nummer één staat. Waar maken wij ons eigenlijk druk om? Hier wensen ze elkaar een beter bestaan in een eerlijk land waar ze zich thuis kunnen voelen. De hele familie wil uiteindelijk terug naar Kameroen om het land te verbeteren. Het blijft toch hun thuis.
