Can I Come Over?
Marleen brengt de feestdagen door in Kameroen
Akum. Dat is het dorp waar ik nu zit. Ik wist eigenlijk niet eens waar het lag, dus ik typte het in bij Google Maps. 'No results for Akum', lees ik op mijn scherm. Het dorp is klein en als je ooit hebt geklaagd over de Belgische snelwegen, dan moet je eens hier komen. Asfalt ligt er af en toe en we slingeren van links naar rechts om grote kuilen te mijden. Terecht mag ik zeggen dat ik in 'the middle of nowhere' zit. Je vraagt je misschien af waarom ik in vredesnaam hierheen ben gevlogen.
Tekst en foto's: Marleen Hoftijzer
Nou, begin dit jaar werd ik gebeld door Elske. "Wil jij mee naar Kameroen om onze bruiloft te filmen?" Eric is namelijk in 2003 vanuit Kameroen naar Nederland geëmigreerd. Nou voor deze keer dan, grapte ik terug.
Elske en Eric trouwden drie jaar geleden in Nederland. In de stromende regen. Een deel van Eric zijn familie was overgevlogen, maar niet iedereen kon erbij zijn. Daarom mag ik mee om alles vast te leggen, want dit wordt de 'grote bruiloft'. Thuis in eigen land.
Na 27 uur reizen komen we uitgeput aan. Eric zijn familie staat ons al op te wachten langs de kant van de straat. Een neef draagt twee koffers op zijn hoofd en sloft de heuvel op. Welkom in Afrika.
We overnachten in het huis van Eric zijn vader. Dit huis is volgens mij vrij luxe volgens Afrikaanse standaarden. Er is een douche, een tuin en grote woonkamer. Familieleden stromen het huis in en uit en iedereen omhelst me alsof ze me al jaren kennen. Ongelooflijk hoe hartelijk deze familie is en ik voel me direct thuis. Mijn bed deel ik gelijk met kinderen die dicht tegen me aan kruipen alsof ik hun zus ben terwijl ze me net hebben ontmoet.
Is thuis het land waar je vandaan komt ook al heb je er geen band mee? Die vraag spookt door mijn hoofd als ik de kinderen van Eric en Elske zie. Ze zijn in Nederland geboren, maar vanaf dag één zijn ze 'thuis'. Alleen de oudste is bang voor vliegen. Niet zo handig hier.
Elske ziet haar man Eric in Kameroen een ander mens worden. Hier heeft hij de touwtjes in handen. "Dat is in Nederland wel anders", lacht Elske. In de toekomst zou Eric graag terug willen en vertelt: "in Nederland is iedereen zo gestrest en gehaast, maar het is een goed land om te wonen en ik vind de Nederlandse structuur juist fijn. Mijn vader was commandant, dus dat strikte gedrag en het hard werken zit wel in mij. Wat dat betreft ben ik geen Afrikaan, haha!"
De Afrikaanse cultuur zet me aan het denken zo vlak voor Kerst. Families zijn dag en nacht bij elkaar. Internet is er niet, dus de kinderen verzinnen zelf spellen. Met een stuk karton wordt er een slee gebouwd en glijden ze over het gras. Krijgen we toch een beetje kerstgevoel. Na een kleine maand thuis in de Achterhoek te zijn geweest, geniet ik hier van warme kerstdagen. Ik wens jullie een fijne jaarwisseling en geniet van thuis!
