Marten Jan Kooistra in de Zuiderkerk. Foto: Karin Stronks
Marten Jan Kooistra in de Zuiderkerk. Foto: Karin Stronks

Aalten neemt afscheid van

dominee Marten Jan Kooistra

AALTEN – Dominee Marten Jan Kooistra gaat de Protestantse Gemeente Aalten (PGA) verlaten. Hij is inmiddels samen met zijn vrouw Elisabeth verhuisd naar Woudenberg.

Door Karin Stronks

Op 17 september zal ds Kooistra officieel verbonden zijn met de protestantse gemeente Woudenberg, voordat dat zover is neemt de predikant afscheid van de PGA. Op zondag 3 september stond de afscheidsdienst in de Dorpskerk in Dinxperlo op het programma, vrijdag 8 september is er een afscheidsavond in de Zuiderkerk in Aalten. Marten Jan Kooistra zal op zondag 10 september voor de laatste keer voorgaan tijdens zijn laatste dienst in Aalten vanaf 10.00 uur in de Zuiderkerk. Voor en na de dienst is er koffie, thee en fris. "Het is een dubbel gevoel, enerzijds heb ik veel zin om in Woudenberg aan de slag te gaan, het afscheid van Aalten is na dertien jaar best ingrijpend. Ik heb er lang over nagedacht, wil ik nog een keer iets anders of blijf ik in Aalten tot mijn pensioen? Het eerste gaf toch de doorslag", geeft Marten Jan Kooistra aan.
Voordat Marten Jan Kooistra theologie ging studeren werkte hij als assistent verkeersleider bij de Luchtmacht. Kooistra: "Heel wat anders, klopt! Ik ben altijd wel betrokken geweest bij kerkenwerk als vrijwilliger. Na het vallen van het 'ijzeren gordijn' werd de kans steeds groter om door de NAVO te worden uitgezonden in 'Peace Keeping Operations'. We hadden toen kleine kinderen, daar voelde ik dus niet veel voor. Ik ben theologie gaan studeren. Na de studie ging ik als predikant in het Friese Jubbega/Hoornsterzwaag aan de slag. Ruim vijf jaar later verhuisden we naar Aalten waar ik als jeugdpredikant kon beginnen."
Marten Jan Kooistra voelde zich als jeugdpredikant uitstekend op zijn plek. "Jongeren zijn zo spontaan, open. Werken met jongeren heeft me altijd geboeid. Van alles hebben we gedaan, we hebben musicals ingestudeerd en opgevoerd en we zijn via Theo te Linde bij projecten in Roemenië betrokken geraakt. We hebben een uitwisselingsprogramma opgezet. In de zomervakanties gingen we met Aaltense jongeren naar Roemenië om daar samen met jonge Roemeense mensen vrijwilligerswerk te doen. We merken de laatste jaren dat de jeugd het daar zelf ook oppakt om belangeloos mensen te helpen. Dat is natuurlijk mooi om te zien", vertelt Marten Jan enthousiast.

'Echte kerels? Kom dan bij mij, morgenvroeg!'

Als jongerenpredikant verzorgde Kooistra zo'n veertien kerkdiensten per jaar, met name voor jonge mensen en jonge gezinnen. Hij was vertrouwenspersoon voor de jeugd. "Door het medium MSN had ik veel contact met jongeren en merkte daardoor wel problemen op die speelden. Maar ook leuke dingen maakten we mee, zo bezocht ik elk jaar wel de kerkkampen en deed dan ook fanatiek mee aan activiteiten tot buikschuiven aan toe…", glimlacht hij. "Of ik een leuke anekdote heb? Nou, ja, zo'n vier of vijf jaar geleden belde een groepje jongens tijdens het Aaltense Volksfeest op rond half elf of ik zin had om even bij Leuven langs te komen. Het was op zaterdag en ik dacht, ik doe het gewoon! Dus een paar biertjes gedronken en rond half één ging ik naar huis. Maar ik zei tegen de jongens: 'Als jullie nu echte kerels zijn komen jullie morgenvroeg bij mij'. Nou, ik moet je zeggen dat de meesten inderdaad in de kerk zaten 's morgens!" Vanaf 2012 werkte Kooistra 40% in Aalten en 60% in Dinxperlo. Hij werkte in Dinxperlo met en voor mensen in de leeftijd tussen de 25 en 55 jaar.

Via predikante Maria Baan kwam Woudenberg op het pad van ds Marten Jan Kooistra. Hij zegt: "Ik ben nu 55 jaar, als ik nog een keer iets anders wil gaan doen moet ik geen jaren meer wachten. Dus heb ik besloten, natuurlijk in goed overleg met mijn vrouw Elisabeth, om voor deze nieuwe stap te gaan. Het is dubbel inderdaad maar ik kijk er naar uit. Het is denk ik ook wel eens goed om ergens anders te gaan werken en nieuwe mensen te leren kennen. De klik is er, heb met meerdere geledingen daar overlegd, het voelt goed. Inderdaad, onze kinderen en kleinkinderen wonen hier maar 'ut is maor een uurken rieden' naar Woudenberg…"