De Buitenstaander, column Rocco Ostermann
De Buitenstaander, column Rocco Ostermann

Imperfecte perfectie

Opinie

Imperfecte perfectie

Na een vrij slapeloze nacht liep ik ‘s ochtends als een z-z-z-zombie op de automatische piloot naar de keuken. Een pot koffie ‘most d’r kommen’ want een oppeppende renovatie van mijn constitutie was ten dringendste geboden. Fluks zette ik de drie hoofdbestanddelen voor mijn ideale mok koffie naast elkaar. Gelukkig, er was van alles genoeg voorhanden. Ik deed de kraan open. Er kwam geen water uit. Huh? ‘Water hamsteren?’ spraken mijn duffe ogen. Ik dacht aan de brief van Vitens. O ja, nou, dan zal het strakkies wel opgelost zijn, inclusief mijn Nescafé oploskoffie. Tranquillo blijven en roeien met de spaanders die we hebben, zoiets.

Een uurtje later belde ik aan bij kunstenares Louise te Poele bij wie ik een foto-shoot had. Er kwam geen reactie. Nog een keer bellen. De intercom bleef zwijgen.

Ietwat naast me stonden twee meisjes van een jaar of tien, elf, met elkaar over beugels te praten. Een heus serieus jongedames gesprek voerden ze. Geen smart- of iPhone in de aanslag. Ik belde nog maar eens een keer aan. Het ene meisje had een spleetje tussen haar twee voortanden. Ik zei spontaan tegen haar en wijzend op mijn eigen voortanden: ‘Wist je dat dát vroeger heel mooi gevonden werd?’, daarbij denkend aan Brigitte Bardot, ik meende dat zij het was.

De meiden keken me met grote ogen aan. ‘Nou’, zei de meid met het oude schoonheidsideaal, ‘ik had al tegen mijn moeder gezegd dat ik geen beugel wilde, want dan heeft iedereen dezelfde tanden.’ Ik moest lachen, omdat ik dacht waar zo’n zelfverzekerdheid en gevoel voor originaliteit toe zou kunnen leiden. Ik zei ‘Vroeger joh, toen had je enorme beugels, alsof je een schaalmodel van het ruimtestation MIR aan je snuffert vast had. Maar dat kennen jullie vast niet. Star wars? Dat soort ruimteschepen dus. En dan voor je mond he! Dat zag er niet uit en de meisjes en jongens werden daardoor op school flink gepest.’ Ik bedacht me ineens waarvoor je op school vroeger gepest werd, rood haar, teveel sproeten, dik zijn, een bril, loensen, een pleister over een bril omdat je een lui oog had, rare, lees goedkope of zelfgemaakte kleren, flaporen…

Gek is dat toch dat de kleine mensjes al vrij snel heel gemeen kunnen worden. Aan wie zou dát toch liggen? Ik keek naar het andere meisje dat kleine grappige flapoortjes had. Dat zie je ook steeds minder. Ik vind het persoonlijk heel mooi maar ik kon er zo vlug geen schoonheidsideaal-verhaal bij verzinnen, dus hield ik mijn nimmer gebeugelde kaken op elkaar en glimlachte slechts. Voor hetzelfde geld was het voor haar een bron van verdriet. Wat weet ik eigenlijk exact van deze tijd? Wat is nu mooi? De adolescenten van het hier en nu, met hun rechte tanden, fitnesslijven en perfecte gekapte haren en weet ik veel wat nog meer, worden vaak als de mooiste generatie ooit bestempeld. Ik denk dat ik zélf toch meer van de imperfecte perfectie ben. 

Die foto-shoot ging niet door en dat was ook wel logisch, want ik was een dag te vroeg.

Het voelde aan alsof ik plots een zee van tijd had.

Advertenties doorgeplaatst vanuit Aalten Vooruit