Muzikale voetnootjes, Marco van Lochem
Opinie(I can’t get no) Satisfaction - Rolling Stones (1965)
De eerste keer
We schrijven het jaar 1982, woensdag 2 juni, en ik ga naar de Rolling Stones. Als snotaap van 14 jaar zit ik in De Kuip, dat prachtige stadion van Feijenoord. Ik vind het overweldigend, imposant en kijk mijn ogen uit. De Rolling Stones komen voor drie concerten naar Nederland en dit is nummer één. De kaartjes heb ik gewonnen. TDK is in die jaren een begrip voor liefhebbers van cassettebandjes en ik doe mee aan een prijsvraag die zij uitgeschreven hebben. Ik beantwoord een paar vragen, mijn oma schrijft een soort van gedicht en we sturen het in. Kort van te voren komt het verlossende bericht…ik ben één van de gelukkige winnaars van twee tickets.
Natuurlijk kende ik de Stones al, maar dankzij Jaap Eggermont en zijn Stars On 45, waarmee hij de Stones eerde met een single, is de kennis van de muziek van de Engelsen alleen nog maar vergroot en de liefde toegenomen. Buurman Marcel heeft ook gewonnen en samen met hem ga ik naar mijn eerste stadionconcert. Het andere kaartje word ik niet kwijt. Het is kort dag en internet bestaat nog niet in de vorm zoals we het nu kennen.
De opener van het concert is het geweldige ‘Under My Thumb’, nog steeds een favoriet en de toegift is natuurlijk ‘Satisfaction’. Die legendarische riff, pakkend ritme en eerste regel, ‘I Can’t Get No, Satisfaction’. Verderop staan in deze klassieker een aantal, voor mij nietszeggende tekstregels, maar ook één die voor problemen gezorgd heeft, ‘And I’m Tryin’ To Make Some Girl’. Volgens sommigen was dit te seksueel getint. Verder past de tekst perfect bij de sfeer en het tempo van het nummer, waardoor het voor mij ook wel hoort bij de groep ‘car songs’. Dit zijn liedjes die al rijdend in de auto, de rit aangenamer maken en waardoor je bij sommige van die liedjes, ook weleens te hard kunt rijden.
Ik heb de Rolling Stones sindsdien niet meer live gezien, maar ben nog wel regelmatig in De Kuip geweest. Genesis, Bruce Springsteen, Pink Floyd en Dire Straits zijn bands die ik daar heb mogen aanschouwen. De groep rond blikvanger Mick Jagger was de eerste. Nog steeds luister ik graag naar de muziek van de Stones en bezoek ik ook graag live concerten. Wat dat betreft past de titel van die nummer één hit uit 1965 nog steeds op mij, ‘I Can’t Get No Satisfaction’, ik kan er nog steeds geen genoeg van krijgen.
