Afbeelding

Randbericht Bernhard Harfsterkamp

Opinie

Voorspellingen

Voor het eerst in vele jaren heb ik geen voorspellingen gedaan voor het nieuwe jaar. Ik deed dat altijd graag. Altijd waren er voorspellingen bij waarvan ik zeker wist dat ze uit zouden komen. Grotendeels vielen ze in de in de categorie niet al te serieus te nemen. Dat gold zeker voor de verwachtingen voor de lange termijn. Dan riep ik iets als dat Aalten over twintig jaar 32.000 inwoners heeft. Maar dat is te absurd om te geloven.

Dit jaar doe ik geen enkele voorspelling meer, want ik weet het niet meer. Ik maak ook geen grapjes meer over de toekomst, want ik vind die niet meer om over te lachen. Ik maak me nu oprecht zorgen over wat morgen zal brengen. Een doemdenker ben ik nog steeds niet. De appelbomen bloeien niet voortaan met de kerst en schaatsen zal de eerste duizenden jaren zeker nog niet in de zomer plaats vinden.

Angst dat China Nederland zal overnemen heb ik niet. Al zette het me wel aan tot nadenken, toen ik constateerde dat alle soorten knoflook in mijn favoriete supermarkt afkomstig waren uit China. Een rondje langs de concurrenten veranderde het beeld niet. Niets mis met die knoflook, want meer smaak aan het eten geeft die zeker. Maar waarom uit China? Kan die niet gewoon uit Nederland komen?

Ook zal ik mijn medemens die wel graag op vakantie gaat en de hele wereld overvliegt nooit bekritiseren. Het woord virus zal ik in dit verband nooit gebruiken. Globalisering hoort bij deze tijd en dan komen soms de rode rozen uit een Afrikaans land. Ik wil niet meer naar de problemen in de wereld kijken, ik wil zelfs helemaal geen problemen meer zien.

Daarom zal 2022 een jaar voor mij worden om alleen nog maar te genieten. Elke dag zal ik opstaan met de gedachte dat ik alleen het moois in mijn eigen omgeving wil zien. De eerste bloeiende winterakonieten, de gele bloemen van het speenkruid en de witte bloemtoortsen in mijn kastanje. Ik ga niet alle planten opsommen. Ik weet alleen dat ik me elke dag over ze zal verwonderen.

In mijn medemens wil ik alleen nog het goeie zien. Niemand zal ik meer een rotzak noemen. Het is tijdverspilling om dat te doen. Ik wil om ze glimlachen, ik wil met ze lachen. Begrijp me niet verkeerd. Ik wil beslist geen voorbeeld zijn. Laat iedereen vooral zijn of haar eigen keuzes blijven maken. Ik wil alleen maar zeggen: geniet nu eens een keer. Zie niet altijd overal het negatieve van. Ik doe er niet meer aan mee. Vanaf nu is elke dag voor mij ‘pluk de dag’ het motto. Niets moet, alles kan. Ik ga weer genieten van deze wereld.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant