Eerst zitten voordat aan terugkomen wordt gedacht. Foto: Bernhard Harfsterkamp
Eerst zitten voordat aan terugkomen wordt gedacht. Foto: Bernhard Harfsterkamp

Vanaf een Bankje

Algemeen

Aan de Koskampweg

‘Good goan en weerkomm’n’ is het eerste wat ik lees als ik op het bankje afstap. De blauwe letters op de crèmekleurige ondergrond zijn nog net te ontcijferen. De zon heeft ook hier zijn bleekvermogen getoond. Eerst zitten, denk ik, voordat ik aan ‘weerkomm’n’ toe ben.

Het bankje staat aan de Koskampweg in IJzerlo, een weg die er meer dan honderd jaar geleden al liep. Ongetwijfeld is die nog veel ouder, maar bewijs op kaarten is daarvoor niet beschikbaar. Ik bevind me in het oude hoevenlandschap van de gemeente Aalten, het landschap dat vanaf de Middeleeuwen ontstond. De boeren die het gebied ontgonnen hadden niet de technische mogelijkheden van de moderne boeren, waardoor ze het landschap nog niet volledig naar hun hand konden zetten.

In recentere jaren is dat wel gebeurd. Als ik om me heen kijk zie ik nog kenmerken van dat oude landschap. De bochtige weg is een eerste aanwijzing. Ook zijn er de hoogteverschillen, die het gevolg zijn van gebruik van potstalmest die op de hoger gelegen akkers is gebracht. Die werden daardoor nog hoger. De hoogteverschillen zijn inmiddels voor me wel duidelijk afgevlakt.

Voor me liggen ook geen akkers meer. Was er tot in de jaren ‘50 van de vorige eeuw nog een duidelijk onderscheid tussen waar de akkers en weilanden lagen, tegenwoordig spelen hoogteverschillen en waterhuishouding nauwelijks een rol meer. Het zijn niet meer de laaggelegen en doorgaans vochtiger gronden die het groene grasland laten zien. Engels raaigras groeit overal. Dat geldt ook voor maïs, al vraag ik me soms af de natste gronden daarvoor zo geschikt zijn. Tenzij je er van uit gaat dat het in de Oost-Achterhoek steeds droger en warmer zal worden.

In de verte zie ik koeien in een lager perceel liggen. Dichterbij staat een alleenstaande eik in de wei. De breed gespreide kroon laat zien dat de boom hier de ruimte heeft gekregen. Alleen de lager hangende takken zijn met enige regelmaat verwijderd. Laat je zo’n eik helemaal zijn eigen gang gaan, dan zullen er ook takken richting de grond groeien. Dat is lastig als het weiland gemaaid moet worden. Al zou je er voor kunnen kiezen om zo’n solitaire boom uit te rasteren. De eik heeft nog veel blad, dat inmiddels een goudkleurige gloed heeft gekregen. Zo’n eik in zo’n weiland is niet alleen mooi om te zien, maar is ook de boomsoort waarin de meeste soorten dieren leven. Daarbij gaat het vooral om allerlei kleine beestjes, maar er zullen ook vogels in broeden. Of een roofvogel als een buizerd gebruikt het als uitkijkpost.

De alleenstaande eik. Foto. Bernhard Harfsterkamp

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant