Afbeelding

Randbericht | Het mooiste jaargetijde

Algemeen

Het mooiste jaargetijde

Het is al een tijdje extra genieten voor mij. De hazelnoten en kastanjes vallen bij mijn huis. De eerste bladeren beginnen een tapijt te vormen, dat weldra de bestrating aan het gezicht zal onttrekken. Ik sta niet meteen klaar met de bezem of nog erger. Eerst mag dat natuurlijke tapijt volledig zichtbaar worden.

Wat is het mooiste jaargetijde? “De herfst”, zeg ik dan meteen. Zomer en winter zijn saai, want daarin verandert er te weinig. De lente mag er zijn, omdat de omgeving elke week verandert. Dat geldt ook voor de herfst. Waarom die voorkeur? Dat moet met de geuren en kleuren te maken hebben.

De kleuren ontbreken tot nu toe nog enigszins. De geuren zijn er al. Ik ruik paddenstoelen en schimmels, ik ruik bladeren en planten, die geleidelijk aan vergaan. Ze rotten weg wordt gezegd. Rotten is geen mooi woord. Het klinkt zo negatief. In de herfst is er sprake van verval. De geuren van verval, dat klinkt toch al veel mooier?

Verval is anders dan doodgaan. In de natuur is het in de herfst tijdelijk verval. Bomen en struiken zijn toe aan rust. Al dat blad kost energie. Elke dag weer moeten er voldoende water en voedingsstoffen uit de grond komen, zodat bladgroen koolzuurgas kan verwerken en zuurstof produceren. Nu breekt de tijd aan dat de sapstroom in de stammen mag stagneren en dat er uitgerust kan worden.

Andere planten hebben zich al teruggetrokken in hun bollen, knollen en zaad. Van veel bloei is er snel geen sprake meer. Uitrusten heb ik altijd al mooier gevonden dan al die vermoeiende bloei- en groei-explosies in het voorjaar. In de herfst kom ook ik tot rust. Als het kon zou ik me graag in een bol in de grond terugtrekken, om pas ergens in mei actief te worden.

In de lente genieten we van nieuw leven. In de herfst wordt dat voorbereid. Daarvoor is eerst een goede rustperiode nodig. Daarom doe ik zover dat kan graag met de natuur mee. Het tempo kan zonder problemen een tijdlang lager. Daarom zit ik in de herfst in een stoel onder mijn kastanje of op een bankje in het bos te kijken naar al het vallende blad en snuif ik intensief om de geuren te ervaren.

Het is respectloos om al dat blad meteen te verwijderen. Gun de bomen en struiken even de tijd. Bovendien zorgt de natuur er zelf voor dat al dat blad verdwijnt. Enig geduld is nodig en dat heeft de moderne mens helaas te weinig. Gelukkig ben ik niet modern. Slechts een enkele keer haal ik blad weg om daar mijn dekbed mee te vullen. Slapen onder al dat afgevallen blad is heerlijk.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant