Lezers schrijven | In wat veur tied ...
AlgemeenIn wat veur tied…
D'r was es… al een mooien zet gelaene een moder wiet vond dat eur kinderspul een zooi meek van hun kamer. Op een 'goeien' dag schot ze dan ok onmundig uut de sloffe. Toevallig was d'n oldsten de pineut, want de tirade endigen – vri-j vertaald – met de weurde: "En at i-j straks op kamers gaot, dan he'j gewoon gin dónder eleerd!”
De betreffende tiener sprok vervolgens, de historische weurde: “Ach mam, wi-j hebt eleerd da'w gin snoeppapierkes op de grond meugt gooien, Max Havelaar koffie mot drinken, én dat buutenlanders nét zukke mensen bunt as wi-j! Is dat niet genog dan?”
De mooder viel de mond compleet los. Of liever gezegd: díchte!
Maor d'r vielen wal een paar kwartjes. Met name 't simpele besef dat kinder opvoeden misschien wal 't meeste hef te maken met 't veurbeeld van de olden ...
't Verhaal geet dat denzelfden puber van toen korts met een tröpken schoolkinder op pad ging um rotzooi op te rumen. Soort van praktijkles in't kader van 'Zorgen veur onze Planeet'.
Gelukkig bunt ze niet de enigsten! D'r schient (groot)olders te waen wiet met eure (klein)kinder 't zelfde doet. En wandelaars wiet effen metgriept wat ze onderweg zeet liggen. Zelfs wordt (op zondagmorgen!) langs 't fietspad, soms een kaerl met een kroewagen esignaleerd. Umdatte zich niet langer wil argern an de pröttel wiet daor lig…
Inderdaod; wát d'r allemaole niet deur zonne lange knieptange op evist schient te worden is gans bár: plestik, blik en met name mondkapjes. (Inmiddels heet die trouwens in de volksmond al zwarfhangmatjes of 'val'schermpjes.)
“Maor't meest bizarre bunt toch wal de toeten vol hondepoep wiet in gravens en vievers drieft”, aldus de betreffende kinder. Ze vindt 't allebastend smerig, maor ze gáot d'r enthousiast met deur (met opruumen)!
In de vaste hoppe op een lang en gelukkig laeven…
Ankh Gussinklo
