Marc Weikamp benadert dat wat tegenzit op humoristische wijze. Illustratie: Marc Weikamp
Marc Weikamp benadert dat wat tegenzit op humoristische wijze. Illustratie: Marc Weikamp

Troost - Marc Weikamp: professioneel tekenaar en amateurleraar

Algemeen

ACHTERHOEK - Van lockdown tot lente kijken we terug- en vooruit met prominente Achterhoekers over wat de tijd hen in deze tijd heeft gebracht. Gekooid en ontdooid halen zij de scherpe kantjes van de realiteit af met lieve liedjes, mooie gesprekken, relativerende humor, ontluikende gedichten en momenten die hen terugbrengen naar de basis; troost tijdens gemis.

Door Eva Schuurman

Marc Weikamp is tekenaar. Hij ontwerpt, illustreert en maakt graphic novels aan de hand van poëzie, maar de laatste tijd was zijn vertrouwde werkritme vooral totaal anders omdat hij ook fungeerde als amateuronderwijzer voor zijn elfjarige tweelingdochters. “Zelf was ik een matige leerling”, zegt hij. “Ik was dyslectisch en dus een beelddenker, altijd aan het tekenen in plaats van schrijven.” Hij illustreerde zijn dames thuis door de rekenles heen, maakte van oppervlaktes van één bij één aquaria met daardoorheen grote vissen; zo hoefden ze niet langer naar het juiste beeld te gissen. Zijn zoon van veertien zag alles al voor zich op Zoom, dus bij hem hoefde hij niet veel aan bijstand te doen.

Tussendoor vond hij momenten om te blijven creëren en was daar vaak ineens het piepje van zijn mailbox of telefoon: “Ik krijg zomaar tips, ongevraagd toegestuurd, om mooie dingen te kunnen blijven zien en beleven.” Zo stuurt de directeur van het Zutphens filmhuis Luxor dagelijks filmtips. “De mensen geven niet op. Hun dagelijks brood is verdwenen, maar ze zetten door.” Want musea en makers proberen via andere kanalen nog steeds publiek te bereiken en het is ontzettend fijn dat die initiatieven er zijn. “Het heeft zoveel waarde en ik hoop dat dat ingezien wordt.” Cultuur gaat over schoonheid en juist nu moet je daar hard naar opzoek, niet in het minst omdat alles wat schoon is inmiddels schuilgaat achter mondkapjes en plexiglas. “Omdat we moeten overleven is zoveel wat fraai is juist lelijk geworden. Wat mooi is, is gesloten.”

Maar Marcs’ kijk op de dingen is dat allerminst, sterker nog; wie zegt nog altijd niet van kunst te houden, heeft het volgens hem mis. “Wat wij nu via digitale kanalen waarnemen kan normaalgesproken analoog.” Juist iedereen vindt nu verzachting in kunst, Spotify en Netflix draaien overuren en dat is een logisch gevolg: “Al het andere is dicht”, dus luistert men naar muziek en kijkt series en documentaires. En laten makers via andere kanalen online hun kunsten zien: “Dat vind ik knap en daar kun je een voorbeeld aan nemen.” Want het klinkt misschien zweverig, maar het is juist in al deze verborgen schoonheid zo belangrijk de mooie dingen te blijven zien.

Met zijn vrouw Tjirsten runt Marc niet voor niets een winkel met de naam “Hupsch”, wat Oudnederlands is voor ‘knap’ en ‘aardig’. De inboedel van Hupsch sluit aan bij wat zij mooi vinden en bij wat volgens hen het leven verrijkt. Zoals humor en relativering hun leven dat doet, en ja: “Ook wij zijn heus weleens boos, vooral als de winkels weer dichtmoeten.” Maar daarnaast is er boven alles de humor die de dingen licht maakt, het zonder cynisch te worden grappen maken over wat het leven je toewerpt. “Op mijn telefoon houd ik een lijstje bij met uitspraken die ik grappig vind”, gniffelt Marc. Daartussen de opmerking van één van zijn dochters over de vakantiebestemming van een klasgenootje: “Ze gaat naar Texas, of naar Texel. Ik weet het niet meer eigenlijk.”

En die notities doen denken aan zijn beeldende schoolschriften van weleer: “Ik kladderde alles onder”, memoreert Marc. “Het werd als dromerig en vervelend ervaren. Ik schreef alles verkeerd en draaide sommen om. Maar uiteindelijk bleek het een zegen.” Want volgens Marc Weikamp zorgt belemmering voor doorzettingsvermogen; de schoonheid van de wereld door kunstenaarsogen.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant