Afbeelding

We willen zo graag

Algemeen Columns

We willen zo graag

Overal merk ik het. Iedereen wil zo graag. Op zondag stak ik het eerste kaarsje aan in de adventskrans. Zo ver is het al weer. Over vier weken kerstmis en niet lang daarna Oudejaar en Nieuwjaar. Iedereen wil dat zo graag op de oude, vertrouwde wijze vieren. Alleen kan dat dit jaar niet.

Begrijpelijkerwijs zoeken we naar uitwegen om toch iets van de sfeer van voorgaande jaren overeind te houden. Omdat het verstandiger werd geacht om dit jaar bij de jaarwisseling geen vuurwerk af te steken, is het carbid schieten nog populairder geworden. Je kunt je natuurlijk afvragen waarom de ene traditie wel mag en de andere niet, maar dat doe ik dit jaar niet.

Voor mij is het gemakkelijk om te zeggen dat carbid schieten van mij niet hoeft. Ik heb het nog nooit gedaan, weet niet hoe het werkt en ben er nooit bij geweest. Op Oudejaarsdag kwam ik toch al nooit buiten, omdat ik niet verzot ben op geknal. De naar verluid enorme carbidknallen heb ik nog nooit gehoord.

Gezelligheid bestaat voor mij zonder allerlei tradities. Ik drink graag een glaasje bier in de buitenlucht, maar liever in een seizoen waarin het warmer is. Mijn wereldbeeld mag echter niet leidend zijn. Net als burgemeester Stapelkamp gun ik mensen een feestje. Ik snap goed dat er in een jaar waarin al zo weinig mocht, zo’n carbidmomentje een leuke uitlaatklep kan zijn. Uiteraard vergeten we daarbij dat we nog steeds voldoende afstand moeten houden en omdat het in de buitenlucht is kan het zonder mondkapje. Ach, het is maar voor een paar uur.

Dat de burgemeester aanvankelijk iets te enthousiast was over de mogelijkheden begrijp ik even zozeer. Hij weet zich goed in de inwoners van de gemeente te verplaatsen, zodat hij aanvoelde dat ze graag willen. Dat de groepen iets groter zouden zijn dan per se wenselijk, ach, dat kan dan ook wel een keer. Ook ik mopper daar niet over, veel mensen in het land mopperen al veel te veel.

Toch wil ik iedereen oproepen om met de feestdagen een beetje creatief te zijn. We zouden met de hele familie af kunnen spreken, dat iedereen gewoon thuis blijft. Maar dat we het zelfde kerstmenu met de bijbehorende spiritualiën tot ons zullen nemen. We appen toch al te pas en te onpas. Met de kerst voortdurend elkaar fotootjes sturen van de gerechten en de drankjes zal dan geen probleem zijn. Met de oliebollen op Oudejaarsdag kun je hetzelfde doen. Of stuur er een paar op per post. Wie om twaalf uur toch een enorme behoefte heeft aan vuurwerk, gaat gewoon even naar buiten en loopt een paar kilometer en zegt om de tien meter 'knal','grote knal', 'heel grote knal'. Dat zal opluchten.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant