Randbericht | We doen het samen

We doen het samen

Samenwerking juich ik altijd toe. Lang geleden, ik was nog jong, was er maar één denkbare uitkomst voor alles. Het moest gaan zoals ik het bedacht had. Weldra kwam ik er achter dat altijd vasthouden aan mijn eigen gelijk er toe leidde dat ik nooit gelijk kreeg.

Een beetje toegeven, overleggen, samenwerken, ik merkte al snel dat ik daardoor meer bereikte. Beter gezegd: samen bereikten we daardoor meer. Tegenwoordig zijn zinsneden als “samen bereik je meer” clichés geworden. Althans voor mij. Als ik naar de samenleving kijk is dat nog niet altijd zo. De oogkleppenbrigade groeit nog steeds.

Daarom is het goed te horen, zoals deze week bij een persgesprek over het erfgoedbeleid van de gemeenten Aalten, Oost Gelre en Winterswijk, dat samenwerken loont. 'We doen het samen' of in goed Achterhoeks 'Wi-j doet ’t samen' is zelfs de titel van de gezamenlijke Erfgoednota. Samenwerken is vanzelfsprekend voor de Achterhoek hoorde ik. Het hoort bij goed naoberschap.

Als er al te jubelend wordt gedaan, komt bij mij een andere hinderlijke eigenschap boven. Die van de scepsis. In de vele jaren dat ik in de gemeenteraad zat vond ik dat de gemeenten niet goed samenwerkten. Wethouders in verschillende gemeenten waren niet enthousiast over regionale samenwerking. Het met de mond beleden 'goed samenwerken' was niet altijd even geslaagd.

Toch wil ik geloven dat we het voortaan echt samen gaan doen. Dat betekent dat we het samen doen met alle mensen, bedrijven, politici en kleine zelfstandigen die in de Achterhoek wonen en werken. Het kan dan niet zijn, dat voor die Erfgoednota een vormgever afkomstig uit Twente wordt gebruikt. Alsof er geen goede vormgevers in de eigen gemeenten zijn te vinden.

Het stoort mij al langer dat de lokale inbreng niet wordt gewaardeerd. Zo werd er een cursus natuur en landschap van de Oost-Achterhoek georganiseerd. Verzorgd door een organisatie uit Amsterdam. Die had geen kennis van het gebied. Ze vroegen lokale kenners om een cursusdeel te verzorgen. Of daarvoor een vergoeding beschikbaar was? “Oh, dat doet u toch graag gratis.” Die organisatie kreeg een mooie vergoeding voor de cursus.

Meer voorbeelden kan ik noemen. Plaatselijke kenners en ondernemers worden vaak genegeerd als er werk voor gemeenten moet worden gedaan. Jammer, want de kwaliteit zou daardoor zoveel beter zijn geworden. Ondanks het steeds vaker roepen van 'Wij doen het samen', denken veel Achterhoekers nog steeds dat wat van buitenaf komt beter is. Kan dat eindelijk eens veranderen?