Randbericht | Een onverwacht voorstel

Een onverwacht voorstel

Henk Meerdink ben ik de laatste 30 jaar regelmatig tegen gekomen. We hebben verschillende achtergronden, maar een gemeenschappelijke hobby. We waren allebei lang actief in de politiek. Ik 26 jaar, hij bijna twee keer zo lang. Hij was er al toen ik begon en is nadat ik stopte nog lang gebleven.

Als gemeenteraadslid leef je niet op een geïsoleerd eiland. Als Winterswijks raadslid heb je contacten met collega’s van buurgemeenten als Aalten. En er zijn regionale bijeenkomsten waar je elkaar tegenkomt. De Achterhoekse gemeenten werken al lang samen. Henk heeft veel verschillende vormen meegemaakt. Van Samenwerkingsverband Oost-Gelderland naar Regio Achterhoek tot 8RHK Ambassadeurs. Sinds kort begrijp ik dat je dat als Achterhoek ambassadeurs uitspreekt. Henk heeft in besturen daarvan gezeten, waarvan raadsleden toen nog deel uit mochten maken.

Henk bezocht zelfs raadsvergaderingen in Winterswijk. Dat hij een markant raadslid voor het CDA en boer in het Klooster was, wisten alle raadsleden in de buurgemeente. Hij had zeker een regionale faam en dat lukt je alleen als je niet kleurloos bent en durft te zeggen, wat niet iedereen graag hoort. Ik zal hier niet alles herhalen van wat al door anderen is verteld. Opvallend is dat niemand heeft genoemd dat Henk Meerdink de architect van de huidige coalitie is.

Meerdink mag jarenlang dezelfde gedachten over woningbouw, het boerenbedrijf en lokale economie hebben uitgedragen, hij was niet altijd voorspelbaar. Hij kon voorstellen doen die niemand van hem verwachtte. Nadat ruim twee jaar geleden de coalitieonderhandelingen tussen CDA, Gemeentebelangen en VVD vastliepen zorgde hij voor een onverwachte wending. “Kunnen Joop Wikkerink en Martin Veldhuizen het niet met elkaar proberen?” Aan het eind van die bijzondere raadsvergadering waren zij formateur en zorgden zij dat de nauwelijks denkbare en niet verwachte combinatie van Progressieve Partij met VVD en CDA tot stand kwam.

Politici die verbazen zie ik graag in de plaatselijke politiek. In zijn eigen partij was ruimte voor mensen, die het niet altijd met hem eens waren. Dankzij Meerdink kwam Willem Bruil in de raad. Fractiediscipline was er niet. Bruil en Meerdink stemden regelmatig verschillend. Meerdink had Bruil graag als wethouder gezien, helaas verloor zijn partij ruim twee jaar geleden een zetel. Jammer! Ik had hem een derde zetel gegund, alleen al om een van de professoren uit zijn partij, zoals Meerdink ze liefkozend noemde, wethouder zien te worden. Hij wordt nu opgevolgd door een andere professor. Hopelijk is die evenzo eigenzinnig en goed voor onverwachte momenten.