Eremedaille voor Henk Meerdink bij afscheid als raadslid

Consistent en eigenzinnig

Door Bernhard Harfsterkamp

AALTEN – Na 42 jaar kwam op dinsdag 7 juli een einde aan het tijdperk Henk Meerdink in de Aaltense gemeenteraad. Het markante raadslid stond in de top drie van langst zittende gemeenteraadsleden in Nederland. Maar om records was het hem niet te doen. Hij was met hart en ziel volksvertegenwoordiger. Het was dan ook passend dat in de erepenning van de gemeente, die burgemeester Anton Stapelkamp hem overhandigde, “Henk Meerdink Volksvertegenwoordiger” was gegraveerd.

50 jaar politiek actief
De burgemeester had uitgerekend dat Meerdink 13.089 dagen gemeenteraadslid is geweest, althans tot aan het moment van zijn afscheid in de raad. Omdat zijn opvolger Jan Wijbrands pas in september wordt geïnstalleerd als raadslid is Meerdink tot dat moment zelfs 13.652 dagen raadslid. Of dit precies klopt is onduidelijk, want volgens Stapelkamp was Meerdink op 31 mei 1978 voor het CDA raadslid geworden. Meerdink noemde een andere datum. Hij was op 5 september 1978 beëdigd. Politiek actief was hij nog langer, want in 1970 was hij al fractievolger bij de Christelijk Historische Unie (CHU), een van de drie partijen die opging in het CDA. In 1978 haalde die partij nog 71,76% van alle stemmen in Aalten. Naast het CDA waren er slechts twee andere partijen in de gemeenteraad, het Progressief Aaltens Pact en de VVD.

“Zoals jij is er geen één”
“Het is een bijzonder kind”, zei burgemeester Stapelkamp, verwijzende naar de boeken over Dick Trom, die veronderstelde hij Meerdink misschien ook wel had gelezen. “Zonder jou was de raad anders geweest. Je was er niet een van dertien in een dozijn.” Meerdink was een echte volksvertegenwoordiger volgens de burgemeester. “Je was een ombudsman, een klokkenluider en een luis in de pels. Je zocht de mensen op en zij wisten jou te vinden. Je was zeker ook eigenzinnig als het om procedures ging en je mocht graag een vuurtje opstoken. Veranderingen vond je soms lastig. Je vond het maar niets om door de voorzitter afgekapt te worden.” Aan internet kon Meerdink moeilijk wennen. Hij was gewend de fax te gebruiken om vragen te stellen en maakte daar nog jaren gebruik van. “Je was ook eigenzinnig in je opvattingen. Je kwam op voor de agrarische sector.” Stapelkamp wees er op dat Meerdink wel de grenzen opzocht van algemeen en particulier belang. “Je vond het lastig om daarop aangesproken te worden.” De burgemeester noemde Meerdink een bijzonder raadslid. “Soms verguisd, maar ieder van ons heeft je gewaardeerd voor je tomeloze inzet. Zoals jij is er geen één en dat is maar goed ook. We gaan je missen.”

Geen verrassing voor HMV
Voor een koninklijke onderscheiding wilde Meerdink niet in aanmerking komen. Daarom kreeg hij de erepenning van de gemeente. Door deze penning was Meerdink aangenaam verrast. “Lokale waardering doet me goed. Daar heb ik meer aan dan iets uit Den Haag.” Meerdink corrigeerde de burgemeester, want hij had gezegd dat hij na onenigheid met het CDA zijn eigen partij Henk Meerdink Volksvertegenwoordiging (HMV) was begonnen. “Er was geen conflict. We zijn als goede vrienden uit elkaar gegaan. Ik ben zelfs nog lid van het CDA.” Hij hoopt dat het vertrek van de “laatste boer in de raad” van tijdelijke aard is. De aankondiging dat hij als gemeenteraadslid zou stoppen was voor velen verrassend geweest. “Voor HMV was dat niet zo. We hebben twee jaar geleden al afgesproken dat ik halverwege zou stoppen. Jan Wijbrands, onze professor, is een goede opvolger.”

Vertrouwen in toekomst HMV
Bij het afscheid van Meerdink was op zijn verzoek Ab Hoefman aanwezig, de persoon die hij opvolgde. “Hij was mijn leermeester. Ook Wim Mateman zat toen in de raad. Allebei waren ze eigengereid.” Henk Meerdink keek in dankbaarheid terug op zijn jaren in de politiek. “Ik ga vanavond niet met het vingertje wijzen en over mijn graf regeren.” Hij bracht wel zijn allereerste speech in herinnering. Daarin had hij al aandacht gevraagd voor de ruimtelijke ordening, voor de landbouw, voor bouwen en de lokale economie. Dat was hij daarna altijd blijven doen. Meerdink was dankbaar dat hij wat voor de bewoners had kunnen betekenen. “Ik stelde me dienstbaar op, maar dat betekent niet dat we alles wilden regelen. Soms moet je zeggen “zo wordt het niet wat” en moet je het anders aanvliegen.” Meerdink dankte het thuisfront en alle mensen met wie hij had samengewerkt. “We waren het niet altijd eens, maar verschil mag er zijn.” Over de toekomst van HMV zonder hem is hij optimistisch. “Het is een fijne club met fijne en intelligente mensen, die de gemeenschap willen dienen.” De politiek zal hij zeker blijven volgen. “Het goat ow good, aju!”, waren zijn laatste woorden in de Aaltense gemeenteraad.