Uitreiking lintjes: later en anders maar toch bijzonder

AALTEN - Donderdag 2 juli, tegen half acht 's avonds, waren de banken van de Oude Helenakerk in Aalten voor het eerst sinds maanden weer enigszins gevuld. Op corona-afstand van elkaar zaten er mensen in de banken. In afwachting van de vier Aaltenaren die in april bij de jaarlijkse lintjesregen wel het bericht kregen over de toekenning van de Koninklijke onderscheiding, maar waarbij vanwege de coronamaatregelen de versierselen nog niet konden worden uitgereikt. Dat gebeurde donderdagavond alsnog. En daarbij was burgemeester Anton Stapelkamp, zoals hij het zelf noemde: 'burgerlijk ongehoorzaam'. Hij besloot namelijk de versierselen zelf op te spelden, terwijl dat eigenlijk niet de bedoeling was. "Daarvoor heb ik speciaal een schoon mondkapje meegebracht!", aldus Stapelkamp.

Door Lydia ter Welle

Als de eerste tonen klinken van de klok van de Oude Helenakerk, die het halve uur aangeeft, komen via drie verschillende ingangen van de kerk, onder applaus van de aanwezigen die vier gedecoreerden de kerk binnen: Bert Klijn Hesselink, Herman Onnink en het echtpaar Dick en Gerda ter Maat-Siebelink. Burgemeester Stapelkamp spreekt elk van hen toe, en noemt de verdiensten, eindigend met de bekende zinsnede: "Het is daarom dat het de Koning heeft behaagd om u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau."

De burgemeester noemt de gedecoreerden in het bijzonder, en vrijwilligers in het algemeen, écht 'het cement van de samenleving'. "Heel fijn dat we er zoveel hebben in de gemeente Aalten!" Bij het toespreken van Dirk en Gerda ter Maat komt Stapelkamp nog even terug op het bezoek dat hij eind april bracht aan het echtpaar om de brief af te leveren met de mededeling dat ze gehuldigd waren. "Gerda ter Maat werd bij motivatie beschreven als de harde werker op de achtergrond. Daarom heb ik als eerste haar erbij geroepen en de brief overhandigd. Dick stond er toen wat onwennig bij, met de bloemen in zijn hand. Pas toen Gerda wat van de emotie was bekomen, en we al bijna weer weg zouden gaan, heb ik alsnog de brief voor Dirk tevoorschijn gehaald, en die ook aan hem overhandigd."
Bij het toespreken van Bert Klijn Hesselink noemt de burgemeester nog eens extra, hoe belangrijk het welzijn van zijn broer Wim - voor wie Bert al jaren als mantelzorger fungeert - voor hem is. "Zaten we daarin om half acht 's morgens aan de picknicktafel in Barlo. En Bert zei telkens weer, hoe jammer hij het vond dat Wim er niet bij was. Gelukkig ben je er nu wel bij, Wim!"
Herman Onnink wordt door burgemeester Stapelkamp tijdens de toespraak 'een soort van Mister Barlo' genoemd, als hij diens vele vrijwillige werkzaamheden opsomt.

Vervolgens overhandigt de burgemeester de oorkonde en een bloemenhulde aan de gedecoreerden. Daarna speldt hij - met het mondkapje op - de versierselen op bij achtereenvolgens Dick en Gerda ter Maat, Bert Klijn Hesselink en Herman Onnink.

Een ander bijzonder facet van deze 'lintjesregen' is het feit dat de bijeenkomst niet wordt afgesloten met het zingen van het Wilhelmus. In plaats daarvan wordt iedereen verzocht het eerste couplet gezamenlijk hardop uit te spreken. Speciaal daarvoor staat de tekst afgedrukt achterop de uitndogingskaart die alle genodigden hebben ontvangen. Nat het uitspreken van het Wilhelmus verlaten de gedecoreerden de kerk, voor een fotomoment, buiten. Daarna morgen de de genodigden, op een seintje van de medewerkers van de burgemeester, de kerk verlaten om langs de gedecoreerden te lopen voor een felicitatie op afstand. Als cadeautje kregen alle aanwezigen een zakje met vier macarons in oranje-Aalten-kleur. "Ik wilde eigenlijk graag de ene helft groen, de andere helft oranje, en de vulling wit, dus met alle drie de kleuren uit het wapen van de gemeente Aalten, maar dat werd wat lastig. Maar ze zijn wel heel lekker!", aldus burgemeester Stapelkamp.

En lekker? Dat waren ze, kunnen uw verslaggever en fotograaf beamen.