Boek ‘Wimken van Diene: Ik blief altied Normaal’

'Verhalen vanaf de lagere school, wat ik er nog van weet'

Door Henri Walterbos

AALTEN/ACHTERHOEK - Hij was en is sinds 1975 als bassist de stille kracht van Normaal. Willem Terhorst, oftewel Wimken van Diene, 70 jaar geleden geboren in Beltrum. Een voorbeeldig, loyaal en trouw bandlid. Bovendien het bandlid met de meeste vlieguren die klassiekers als ‘Noar ’t café’ en ‘Hiekikowokan’ schreef. Bovendien de enige boerenzoon van de boerenrockformatie. Nooit hoefde hij te verzuimen de afgelopen 45 jaar. Bij anhangers is hij zeer geliefd. Op 1 juli verschijnt een 200 pagina’s tellend boek over zijn leven; ‘Wimken van Diene, Ik blief altied Normaal,’ geschreven door Robin Steentjes uit Enter.

Zelfde roots
“In de tijd dat Normaal volop draaide waren er al mensen die zeiden dat ik een boek moest schrijven. Maar ja, ‘met wie moet ik dat dan doen?’, zei ik dan. Op een gegeven moment kwam ik Robin tegen. Hij is een groot fan van Normaal en heeft vorig jaar The Wild East, een roadtrip met de fiets door de Achterhoek, geschreven. Toen hij een keer bij me was om dat boek te overhandigen vroeg hij me of hij een boek over mij mocht schrijven. ‘Wat moet ik allemaal vertellen dan?’, zei ik. ‘Van Normaal weet iedereen alles al wel.’ Hij wilde schrijven over waar ik vandaan kom. We hebben ook nog iets gemeen. Zijn roots liggen deels in Gaanderen. Die van mij ook. Mijn vader komt oorspronkelijk van Gaanderen, voordat hij naar Beltrum verhuisde. Hij dacht wel een boek over mij te kunnen schrijven. The Wild East is een heel mooi boek. Robin heeft een enorme mooie en ludieke manier van schrijven met een enorm levendige fantasie. Om die reden vond ik het prima dat hij dat boek ging schrijven.”

Positief boek
Het boek gaat terug tot aan zijn alleroudste herinnering. “Verhalen vanaf de lagere school, wat ik er nog van weet, uit welk milieu ik kom, dat mijn vader boer was, mijn werk bij Landewehr in Eibergen. Heel veel over Beltrum en Lintvelde (buurtschap bij Beltrum, HW) waar ik eigenlijk vandaan kom. Beltrum komt er heel goed vanaf,” lacht Willem. “Beltrum is een heel mooi en dierboar pleatsken.” Willem wilde vooral dat het een positief boek zou worden. Zwarte bladzijden, zoals zakelijke geschillen met managers bij Normaal, zijn niet aan hem besteed. “Over Normaal staat er niet veel in. Het gaat heel speciaal over mij. Geen echte privézaken. Die hou ik voor mezelf. Er komen wel zaken over Normaal voorbij, zoals over het moment dat Ferdy Jolij en Bennie Jolink met elkaar in onmin leefden en Ferdy de groep verliet in 1981. In het boek staat dat verhaal zoals ik het ervaren en beleefd heb. Dat is eigenlijk nooit goed beschreven geweest.” Vervelend om te vertellen vond hij dat niet. “Helemaal niet, want het is gewoon de waarheid,” is Willem stellig. “Met beiden heb ik een goede verstandhouding. Ik vertel geen dingen waarmee ik ze beschadig. Het was best wel moeilijk daar toen tussen te staan en een keuze te maken. Als muzikant dacht ik toen met wie zou ik het meeste succes kunnen krijgen. Ik dacht met Ben meer te kunnen. Zo dacht Jan Manschot daar ook over trouwens.” De rest is geschiedenis.

‘Lange heure’
In het boek in het hoofdstuk ‘Spöllen in een band lik mooier dan het is’ (quote uit ‘Pens vol power’, HW) ook aandacht voor andere bandjes waarin hij speelde, zoals Wending, The Heats, de Knasters, Old Ni-js en een heel hoofdstuk met de titel ‘Lange heure’. “Tegenwoordig heb je de anti-racistische bewegingen. Over racisme kan ik meepraten. Toen ik vroeger in Beltrum voor het eerst met lange haren voor de dag kwam, nou, ik zal je vertellen, dat ze je dan te pakken wilden nemen.” Een verhaal dat hem schijnbaar heel diep zit. Voor de LP/CD ‘Ojadasawa’ schreef hij er al eens een nummer over: ‘Alle buren, ok de meister en de pastoor.’ Eveneens een hoofdstuk ‘Tropen jaren,’ over de jaren dat Normaal sommige maanden liefst 28 keer speelde, verder een item over zijn basgitaren. “Ik heb mijn hele leven alleen maar op basgitaren van Fender gespeeld.”
Blij is Willem met het hoofdstuk waarin Robin een fietstocht van hem beschrijft. “Ik fiets nogal veel. Dat heeft hij heel beeldend beschreven.” De verhalen zijn aangevuld met foto’s, waaronder een foto die Willem zelf nog nooit eerder gezien had. “Een foto waarop mijn vader staat met mij in de armen als baby. Een prachtige foto.” Onder de foto het onderschrift; ‘Kiek, doar he’j den kleinen potboon wal.’ Willem is blij met het boek waarmee hij zich niet bemoeide met het randgebeuren.

(APART KADER)

De schrijver
Robin Steentjes (32), uit Enter (Ov), in het dagelijks leven accountant, legt deze week de laatste hand aan het boek van een van zijn muzikale helden. “Ik ben er anderhalf jaar mee bezig geweest. Toen ik het boek The Wild East had uitgebracht reikte ik na iedere 100 boeken die ik verkocht had een boek uit aan een bekende Achterhoeker. Zo ook aan Willem. Toen heb ik hem gevraagd of ik een boek over hem mocht schrijven. Heb gezegd dat hij eerst The Wild East maar moest lezen en als de stijl hem aan zou spreken hij maar moest bellen. Dat heeft hij gedaan. Ik ben een paar keer naar Willem toe geweest om de verhalen aan te horen.” Robin bevestigt de lezing van Willem, aangaande hun beider gezamenlijke roots. “Heel toevallig was Terhorst de buurman van de ouders van mijn vader in Gaanderen. Een leuke toevalligheid.” Het boek over Willem zat al geruime tijd in zijn hoofd. “Ik ben altijd al fan van Normaal geweest. Van Bennie was al een boek. In verhalen van Willem in de krant vond ik hem wel een interessant persoon om een boek over te schrijven. En het verhaal Normaal een keer uit het perspectief van Willem op te schrijven. Hij heeft veel sympathie bij de anhangers.”

Het boek begint en eindigt met een fietstocht. “Ik ben begonnen met de weg naar school, zijn eerste schooldag, en eindig met het verhaal dat Willem op weg is naar het concert in Lochem, Hemelvaartsdag 1975. Dan is de cirkel rond, voor mijn gevoel.” Voor Robin deze week eerst een autotocht door de Achterhoek. “Voor de verkoop van mijn eerste boek ben ik alle boekhandels in de Achterhoek afgereden. Dat ga ik nu weer doen.” In de voorintekening toen 30 boeken. Uiteindelijk gingen er 1350 exemplaren over de toonbank. De voorintekening van het boek over Willem leverde 400 bestellingen op. “Ik denk dat ik er 1250 laat drukken. Ik heb al bestellingen uit het gehele land, tot in België aan toe. Het vorige boek heb ik meerdere keren bij moeten laten drukken.”