Dien en Annie al 86 jaar vriendinnen, nu samen in Beth San

AALTEN - Al sinds hun ontmoeting in de eerste klas van de Wilhelminaschool zijn ze vriendinnen: Dien Wevers-Stronks (92 jaar) en Annie van Baardewijk-Westerveld (93 jaar). Al die jaren hielden de vrouwen contact en kwamen ze regelmatig bij elkaar over de vloer. Nu, na meer dan 85 jaar vriendschap, eten ze zelfs elke dag gezellig samen, want sinds vorige week woont ook Annie in Beth San, net zoals Dien, die er al wat langer woont.

Door Lydia ter Welle

Bij de een gaat het lopen wat minder, bij de ander laat het gehoor te wensen over, maar allebei zijn ze nog helder van geest en kunnen ze samen lachen en genieten van de herinneringen. "Hoewel we ook heel verdrietige dingen hebben meegemaakt. Bijvoorbeeld het veel te jong overlijden van Annie's man Adri", zegt Dien. "Hij was pas 38 jaar. Ik bleef achter met vijf kinderen, waarvan de jongste nog maar net twee jaar was", vertelt Annie. Dien vult aan: "Maar Annie heeft zich al die jaren prima gered. Daar heb ik bewondering voor; ze is een sterke vrouw."

Als jonge meisjes kwamen de twee in de klas bij juffrouw Lammers. 'En het hoofd was meester Boven. Ik moest vaak sigaren voor hem halen, in de sigarenwinkel op de plek waar nu Obbink zit", weet Annie nog. Tot haar verdriet moest zij regelmatig school verzuimen, om thuis te helpen. "Ik was de oudste dochter, en mijn moeder lag veel in bed. Dan moest ik thuisblijven om te helpen in het huishouden. En ik ging zo graag naar school. Na de lagere school mocht ik niet, zoals Dien, naar de huishoudschool. En dat had ik graag gewild", zegt ze. Dien: "Ja dat was wel jammer, want Annie kon goed leren, hoor! Nog beter dan ik!."

De vriendschap bleef. Fijne herinneringen hebben de twee vrouwen aan de tijd dat ze opgroeiden, en naar jongens begonnen te kijken. Dien, lachend: "Dan liepen we steeds maar de Landstraat op en neer, en dan hoopten we dat we jongens tegenkwamen, en dat die achter ons aan kwamen." De vrouwen hebben de oorlogstijd bewust meegemaakt. Annie vertelt: "Toen had je hier veel onderduikers, ook jonge jongens. Die zagen we in de kerk, en dan praatten we wat. Weet je nog, Dien, die keer dat we ergens hadden afgesproken met Piet en Cor? Wij met z'n tweeën naar de afgesproken plek, en toen zagen we ze niet." Dien vult aan: "Dat was niet zo gek, want het was overal donker vanwege de verduistering: straatlantaarns en zo mochten allang niet meer aan. Annie was boos omdat ze er niet waren, en zei daar iets over. Toen hoorden gelach in het hoge gras. Daar hadden ze zich verstopt." Met pretogen kijken ze elkaar aan bij de herinnering.

Dien en haar man hebben ongeveer twee en een half jaar in Hasselt gewoond. "Toen zagen we elkaar wat minder, maar toen we weer terug kwamen in Aalten werd het als vanouds. We gingen heel wat jaartjes samen zwemmen, één keer in de week. In Miste, bij De Twee Bruggen", vertelt Dien. "En ook wel eens bij Groot Deunk in Barlo", vult Annie aan. De tijd van samen zwemmen is voorbij, maar samen eten doe ze nu wel elke dag. "We zitten gezellig bij elkaar aan tafel. Dat vind ik fijn, want ik ben nieuw hier, en dan heb ik toch wat te praten", zegt Annie. Dien: "En we gaan ook wel eens samen koffiedrinken, beneden, of - zoals straks - gezellig samen naar de high tea die wordt verzorgd in het restaurant!"