Randbericht | De Achterhoek, een Duitse deelstaat

De Achterhoek, een Duitse deelstaat

Wie in de grensstreek woont, komt niet alleen regelmatig in ons buurland. Vaak is er Duitse familie. Zo kwamen mijn beide grootmoeders uit Duitsland, zodat ik een halve Duitser ben. Misschien dat ik daarom met interesse en een zekere genegenheid naar alles kijk wat er bij onze buren gebeurt. De Duitse televisie staat vaker aan dan de Nederlandse. Van wat er in de Bundestag in Berlijn gebeurt weet ik meer dan van wat er in de Tweede Kamer in Den Haag wordt besproken.

De familie Harfsterkamp komt oorspronkelijk uit de buurt van Zutphen. De meest gangbare verklaring van mijn achternaam is, dat mijn voorouders zich hebben genoemd naar een kamp, een bouwland, bij Harfsen. Harfsenkamp veranderde geleidelijk aan in Harfsterkamp. Mijn overgrootvader was niet tevreden in Zutphen en zag een betere toekomst voor zich in Bocholt. Het lukte hem om daar welgesteld te worden. Hoe is mij nooit verteld en zou ik een keer moeten uitzoeken. Maar mijn oom, die in Bocholt is geboren, vertelde altijd dat mijn overgrootvader alle woningen in één straat in bezit had gehad.

Daarna uitte mijn oom altijd meteen zijn teleurstelling. Mijn overgrootvader hield van een borrel en besteedde na enige tijd alleen nog aandacht aan het verdrinken van het zelf opgebouwde kapitaal. Mijn oom gaf zijn grootvader de schuld ervan dat hij zijn hele leven had moeten zwoegen voor een mager loon. Hij was liever rijkeluiszoontje geweest. Mijn grootvader werd fabrieksarbeider en verhuisde in de jaren dertig met zijn Duitse vrouw naar Winterswijk, toen van hem werd verwacht dat hij lid zou worden van de NSDAP. Dat weigerde hij.

Mijn grootvader vond een baan bij de gemeente en had een grote moestuin naast een villa van een van de textielfabrikanten. Hij is niet oud geworden. Ik heb hem nooit gekend. Hij is gestorven aan dezelfde ziekte die ik vele jaren later heb gekregen, maar voor hem was er nog geen genezing. Mijn grootmoeder leefde langer en met haar familie heb ik nog steeds contact. Niet vaak, maar we komen elkaar af en toe op een verjaardag of bij een andere gelegenheid tegen. Dan praat ik graag met de neef van mijn vader over de Duitse geschiedenis en de boeken van Duitse schrijvers.

Twintig jaar geleden heb ik serieus overwogen definitief naar ons buurland te verhuizen. Ik had een mooi en betaalbaar huis in een dorpje in de Eifel op het oog. Ik wilde daar alleen nog bezig zijn met het schrijven van artikelen over natuur en geschiedenis en romans. Helaas vond ik niet voldoende mensen, die mijn avontuur financieel wilden ondersteunen. We leefden nog in een tijd, waarin nog geen crowdfunding voor dwaze ideeën bestond. Toch zou ik nog altijd graag in Duitsland wonen. Tegelijkertijd wil ik niet meer verhuizen. Daarom ga ik een initiatief starten om de Achterhoek als zelfstandige deelstaat toe te voegen aan Duitsland. Dat is gunstig voor iedereen. We hebben meteen betere verbindingen, de boeren krijgen meer ruimte en natuur is er meer dan genoeg in de rest van het land. De lonen zijn beter, de levensmiddelen goedkoper en ze hebben er veel meer soorten worst. Deze halve Duitser wil graag een hele worden.