Vanaf een bankje

Vanaf een bankje

Nabij de Keizersbeek

Door Bernhard Harfsterkamp

AALTEN – Na enig heen en weer gerijd vond ik het bankje dat ik voor deze week in gedachten had. Ik herinnerde me het nog vaag, omdat ik er in het verleden een aantal keren langs was gekomen. Het was bij de Keizersbeek, maar waar ook alweer? Daarom probeerde ik de loop van de beek vanaf het bedrijventerrein in westelijke richting zo goed mogelijk te volgen. Al snel vond ik het bankje, dat in een bocht bij de Huisstededijk bleek te staan.

Naast het bankje lijkt zich een mini-plantsoen te bevinden. Bij nadere beschouwing blijkt er zich tussen het groen een oorlogsmonument te bevinden met als titel "Vliegen voor vrede". Ik vermoed dat dit ook de reden van de aanwezigheid van het bankje is. Op de gedenkplaat is te lezen dat het er ter nagedachtenis staat aan vijf Engelse militairen, die met een Stirling-bommenwerper onderweg waren en op 26 juni 1943 hier ergens in de buurt zijn neergestort. Boven de gedenkplaat is een kunstwerkje aangebracht, dat een duif die in vlammen opgaat verbeeldt. Duif is het symbool voor vrede. De vlammen verwijzen naar de oorlog en het neergestorte vliegtuig. Op een ander bord wordt het allemaal uitgebreid uitgelegd en dat we ook in stilte onze eigen gedachten aan het verhaal mogen toevoegen.

Het bankje staat echter gericht op het oude ontginningslandschap van IJzerlo en ik denk daardoor meteen na over het landschap. Ik zie enkele essen liggen en in de verte een bosje. Het landschap is hier wel opener geworden. Ik kan in ieder geval ver kijken en heb niet gevoel, zoals sommige toeristen die de Oost-Achterhoek bezoeken wel eens zeggen, dat ik me in een groot bos bevind, omdat waar je ook kijkt je altijd bomen, bos en houtwallen ziet. Dat zou hier wel weer wat meer kunnen. In de verte links lag honderd jaar geleden nog heide met al wel veel opslag van bomen en struiken. De overgang van het voormalige heidegebied naar het oudere landschap is goed te herkennen. In de heideontginning zijn wegen en percelen recht, daarna zijn de patronen grilliger. De weg kronkelt ook meer.

Van mij had het bankje ook andersom mogen staan. Dan had je op het oorlogsmonumentje uit kunnen kijken, maar ook op de Keizersbeek. Daarvoor moet ik nu opstaan. Ik loop naar de brug voor fietsers- en voetgangers en kijk uit over het lange kanaal, dat de beek hier toch is. Ik zie enkele eenden. Ik weet echter dat langs en op de beek veel meer watervogels aanwezig zijn en er broeden. Ik had hier minstens ook een meerkoet verwacht, want die zijn tegenwoordig overal te vinden waar water aanwezig is. Nu algemeen, vijftig jaar geleden nog nauwelijks te zien in Aalten. Soms is er ook nog wel iets positiefs over een soort te zeggen.

Ook met de dodaars, het kleine familielid van de fuut, gaat het goed langs de Keizersbeek. Op waarneming.nl zag ik enige tijd geleden een hele reeks waarnemingen van de dodaars ten westen van Aalten staan. Nooit geweten dat daar zoveel poelen lagen, dacht ik in mijn onnozelheid. Dat bleek ook niet zo te zijn. "Die zaten allemaal op de Keizersbeek", zei het vogelwerkgroeplid, dat de waarnemingen had ingevoerd, later tegen me. Vooral door al die vogels is het aangenaam om regelmatig ergens langs de Keizersbeek te kijken. En wie een beetje de weg kent kan op de fiets een mooie route uitkiezen, die je regelmatig in de buurt van de beek doet fietsen en kijken,