Randbericht | Ieder gemeenteraadslid een hond

Ieder gemeenteraadslid een hond

Wat is de beste methode om als gemeenteraadslid te weten wat er in de Aaltense samenleving gebeurt? Naar allerlei bijeenkomsten van verenigingen gaan? Bier drinken op het bockbierfestival? Elk jaar een burendag organiseren? Minstens vijf grotere activiteiten in de dorpen en buurtschappen bezoeken? Veel vrijwilligerswerk doen voor allerlei clubs? Deze krant lezen? Het zal ongetwijfeld allemaal helpen, maar het meeste ervaar je wanneer je wandelt met een hond.

Al te vaak wandel ik niet met een hond. Het uitlaten van de hond laat ik zoveel mogelijk over aan mijn huisgenoot, maar een aantal keren per week ontkom ik er niet aan om deze taak op me te nemen. Eerlijk gezegd geniet ik er dan ook wel van. Ik zie dan toch meer van wat er in de omgeving gebeurt en verandert. Anders zit ik vooral binnen en ben ik aan het schrijven en schrijven. Bovendien praat ik met bewoners uit de gehele gemeente, want ik wandel ook in bos en natuur. Dat lukt praten niet met iedereen. Ik zou graag eens een praatje willen maken met die man met die leuke poedel. Maar zowel onze hond als de poedel beginnen meteen tegen elkaar te grommen. Dan lopen we allebei maar door.

Als twee honden elkaar mogen kunnen de gesprekken heel lang worden. Daardoor raak ik door een paar uitlaatrondjes per week heel goed op de hoogte van wat er leeft. Het belangrijkste is natuurlijk dat ik met mensen praat. Misschien is het daarom verstandig dat meer mensen een hond hebben. Tijdens de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen werd gesproken over het afschaffen van de hondenbelasting. omdat de hond het ideale middel is om met mensen in contact te komen. Voor mensen met een smalle beurs kan dan het afschaffen van die belasting net de extra stimulans zijn om zo'n verbindend hondje aan te schaffen. Misschien neem B en W deze week hierover al wel een besluit bij het vaststellen van het nieuwe beleid voor volgend jaar.

Een raadsvergadering in een buurgemeente bevestigde dat wandelen met een hond ook nuttig is voor een gemeenteraadslid. Twee raadsleden kwamen daardoor in aanraking met mensen en uitwassen van onze moderne samenleving, waardoor zij het terecht noodzakelijk achten om een voorstel te doen om onze wereld te veranderen. Hieruit bleek wellicht ten overvloede dat een hond een belangrijk hulpmiddel is. Misschien klinkt hulpmiddel weer iets te negatief. Zo'n hond moet je natuurlijk wel willen koesteren, goed verzorgen en zo nu en dan een knuffel geven.

De Aaltense gemeenteraad heeft uitgesproken de komende jaren nog meer in contact te willen komen met de bewoners. Ik heb daartoe een mooi voorstel. Betaal voor elk raadslid een hond inclusief de jaarlijkse verzorgingskosten die er voor moeten worden gemaakt. Een aantal raadsleden zal al een hondje hebben, maar zij die er nog geen hebben verdienen er ook een om een betere volksvertegenwoordiger te worden. In onze moderne tijd vinden we het normaal dat elk gemeenteraadslid een tablet van de gemeente krijgt, maar een hond zou voortaan ook tot het basisgereedschap van onze volksvertegenwoordigers moeten behoren. Er is natuurlijk wel een voorwaarde: de hond mag niet door partner of kinderen uitgelaten worden.