Afbeelding

Randbericht | Henk

Opinie Columns

Gelukkig is het leven van de meeste mensen voorspelbaar en misschien wel een beetje saai. Laten we eerlijk zijn, van al te veel dynamiek en onverwachte gebeurtenissen worden we vooral moe. Daarom is het onverstandig om vaak op vakantie te gaan. Daarvan word je al bij de voorbereidingen vermoeid. Als je eindelijk kunt vertrekken ben je de dagen ervoor onrustig en slaap je slecht. Als je op de plek van bestemming bent, komt er weinig van uitrusten. Een vakantieganger moet actief zijn. Gevolg is dat de vakantieganger doodmoe terugkeert naar het eigen huis.

Wethouder zijn van de gemeente Aalten kan vergeleken worden met een permanente vakantie. Tot rust komt de wethouder nooit en als die een week vrij is gaat die voetbalwedstrijden bekijken in een ver buitenland of oppassen op kleinkinderen. Toch houden ze ervan om permanent de onrust te voelen, want anders is het onmogelijk om het vol te houden. Vakanties kunnen tot onverwachte gebeurtenissen leiden. Een geboekt hotel blijkt opeens niet beschikbaar te zijn. De motor van de huurauto ontploft. Dan moet er geïmproviseerd worden. Dan moeten snel beslissingen genomen worden. Je vaak zelf een vakantie aandoen is de beste leerschool voor een wethouderschap.

Vakanties kunnen onverwacht voorbij zijn en zo is het ook met een wethouderschap. Het ene moment boek je nog een prachtige verkiezingsoverwinning en is er geen enkele reden om te vermoeden dat je geen wethouder zult kunnen blijven. Sterker nog, je hebt er zelfs veel zin om nog eens vier jaar bezig te zijn voor de inwoners van Aalten, Bredevoort, Dinxperlo en al die andere prachtige plekken in de gemeente, waar je zo vaak met je fiets bent geweest. Helaas verlopen de onderhandelingen niet zoals gewild. Opeens ben je niet meer nodig en is er geen vakantieman of consumentenprogramma waar je je kunt beklagen. Politiek kan veel voldoening geven, maar ook hard en onverbiddelijk zijn.

Na twaalf jaar wethouderschap zal er dinsdagavond afscheid genomen worden van Henk Rijks. Niet alleen ik zal hem missen. Nooit meer zal ik als ik de vier trappen in het gemeentehuis vanuit de ontvangsthal heb bestegen in de verte de muziek horen, die Henk in zijn wethouderskamer heeft aanstaan. Het was altijd een schijfje van een muzikant of groep, die hij kort daarvoor in een tweedehandswinkel of op een rommelmarkt had aangetroffen. Als ik dan even binnenliep was er een enthousiast betoog over de muziek, waardoor je zelfs als die afgrijselijk klonk, dacht: ik spreek met een kenner.

Ook zal ik Henk missen bij de persgesprekken op donderdag, die ik sinds 2014 met enige regelmaat mocht bijwonen. Daar bleek zijn passie voor de inwoners van de gemeente en Henk was bloedserieus als het moest. Maar er was ook altijd ruimte voor een grap. Het is een talent dat hij gekregen heeft van zijn vader. Henk zorgde er altijd voor dat de mensen even konden lachen. Het afscheid als wethouder zal hem zwaar vallen, maar ik weet dat Henk mensen aan het lachen zal blijven brengen. Henk heeft nu alle tijd om zich met nog meer overgave bezig te houden met muziek en kleinkinderen. Dat is ook wat waard.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant